Aç tavuk kendini
Arpa ambarında sanır.
İnsanlar yokluğunu, yoksulluğunu
Çektikleri şeyler için,
Olmayacak hayaller
Düşler kurar.
Acından ölmek.
Açlıktan ölmek.
Çok acıkmak.
Aç acına...
Aç biilaç, açgöz.
Gözü aç...
Karnı aç...
Kayıt Tarihi : 13.1.2012 05:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!