Koronalı günlerde Robin Hood

Hayat akıp gidiyor. Korona tüm dünyayı sarmş. Adeta kavuruyor. Dünya haritası kıpkırmızı. Kızıl veba, tifo, kolora, verem derken insanlık korona yani covid19 ile yüzleşti. Hep ölüm haberleri, entübe, yoğun bakım yükselen vaka eğrileri, istitastikleri seyrediyoruz her akşam televizyonlardan.Yokluk, işten çıkarma, daralan ekonomi görünmeyen ufuk. Korkutan yarınlara dair türlü çeşit senaryo ve fikirler .
Arada bir gülümseten manzralar, çocuklar, sokaklarda çoğalan hayvan toplulukları, kuşlar, martılar,güvercinler ve marmarada gezinen yunuslar. Ve Robin Hood. Kim bu Robin Hood? Sonbahardan beri adı sık geçiyor. Önce İstanbulda dar gelirli ailelerinin oturduğu semtlerde paralar dağıtıyordu. Sadece bana dua edin yazıyordu. Zarflardan çıkan minik yazılarda. Yüzler gülüyor, çocuklar seviniyordu. Hata o ara seçim vardı ya herkes bir siyasetçi galiba, diyenler bile oluyordu. Daha sonra farklı şehirlerde de görüldü. Veresiye deterlerini açtırıp bakkalara ödeme yapıyor hesap kapatıyordu.
Aslında Robin hood ismi 12.yyılda İngiltere de yaşıyan bir efsane idi. Kimine göre fakirlere yardım eden haydut. Kimine göre kral Johna karşı koyan bir asil zade idi. Normandiyalı. Zenginden alıp Fakire veriyordu. Onuda kimse tam bilemiyordu. ama pek çok hikayesi vardı. İngilterenin Sheer ormanlarında yaşıyor yani saklanıyor bir takım arkadaşları vardı. garip gurabadan.
Bizim Robin Hood kimdi bilen yok yada bilen gören susuyor. Birgün Kars ta bir gün Muşt'a ortaya çıkıyor. Onun işi veresiye defterlerini kapatmak zarfla para dağıtmak ve mutlu olmak. Yolu açık olsun. Hatta Robin hoodlar çoğalsın. Korona yüzünden iş güç durdu. İşten çıkarmalar çoğaldı. Gıda ve ilaç fiatları en başta olmak üzere herşeyin fiatı arttı.
Eskilerin dediği gibi; kul daralmayınca hızır yetişmezmiş. Türk insanın içinde Robin Hoodluk yani iyilik severlik her zaman vardır. Biz bu yönümüzü unutmuşuz biraz galiba. Şu günlerde yeniden filizlendi boy verdi. İnancımız gereği hayır hasanat yapmak sevap kazanmak mümin kulların işi değilmiydi. Ramazan ayı, bereket ayı. Zekat fitreler katlanarak dağıtılmalı bu yıl. Tabii gücünüz oranında. Gösterişten uzak. Tıpki Robin hood gibi sessizce. Bu arada Türk Robin Hood Bursalı bir iş adamıymış. Ahbaplar grubu ile Çalışıyormuş. Bu grubuda Haluk Leven Kurmuş. Ben ona HARİKA ÇOCUK diyorum ömrü uzun olsun kazancı bol.
Yıllar önceden bir anımıda anlatmak istiyorum bu arada. Ankarada yaşıyordum o zamanlar. Ulus ta bir işim vardı. Eve dönmek için otobüs durağına giderken. Atatürk heykelinin Çaprazında Eskiden Sümerbank vardı, devamında ziraat bankasının binaları kesme taştan yapılmış benim çok hoşuma giderdi. Onlar hala duruyor. Sümerbank kapanalı yıllar oldu. Hemen sümerbankın az ilerisinde halk ekmek kuübesi vardı. oradan ekmek almak istedim sonrada otobüse binip Keçiörene evime gelecektim. Ekmeğimi aldım, parayı uzattım adam almadı. Haliyle bende niye diye sordum. Hayırdı!Cevabı çok ilginçti. Bir arkadaş emekli olmuş. ikramiyesinin bir milyarına ekmek dağıtıyor. Dar zor günlerinden kalma bir sözü varmış kendine. Allah kabul etsin dedim. Ne güzel! Sene 1994 yer Ankara. Bu ülke yokluktan kıtlıktan çıkmış. Yoktan var olmuştu elbette. Cumhuriyetin evatları o günleri unutmamıştı. Nereden gelip nereye gittiklerini çok iyi biliyordu. Zaman zaman böyle Robin hoddlar yada hızırlar hep görülür bizim ülkemizde.
İşte, şu günler iyiliğin paylaşmanın zirve yaptığı günler. Belediyeler, zenginler, Kumbarasını kırıp kampanyaya katılan çocuklar. Türk milletinin ruhunda var iyilik, özünde var kardeşçe paylaşma. Vefa grupları, Maske dikenler, yiyecek kolisi dağıtanlar. Dışarıya çıkamıyan yaşlı komşusuna alış verişini yapanlar, ekmeğini aşını paylaşanlar. Korona virüs bize bizi daha iyi hatırlattı. Hızırları, Robin hoodları hayır hasanat yapmış ecdadımızı hatırlattı. Geleceğe örnek geçmişe teşekkür borçluyuz. Ne demiş peygamber efendimiz" Komşusu aç yatarkenn tok yatan bizden değildir".
Bir gün seksen yaşlarında bir ihtiyar Hz İbrahime gelir yemek ister çok açım bana bir kap yemek ver der. der ama, Bolluğun bereketin timsali Hz İbrahim sen Allaha inanmıyorsun ,ben sana yemek vermem der. Adam israr eder. Hz İbrahimde tövbe et Allaha inanıyorum de de vereyim der. Ama naçar boynunu büker gider ihtiyar. Çok geçmez Hz İbrahime nida gelir" Ya İbrahim! Sen kim oluyorsunda benim seksen yıldır yemek verdiğim kollayıp gözettiğim kuluma bir kap yemek vermiyorsun der" İbrahim şaşkına döner tövbe eder. Gider, o adamı bulur karnını doyurur. Bizim özümüz hoş görü, paylaşım, sabırdan harç olunmuştur.
Hayat paylaştıkça güzeldir.

Perihan Pehlivan '1.Nisan. 2020 İstanbul Koronalı günlerin düşündürdükleri