Koronalı Günlerde Aşk

Bir kara trenin vagonları gibi,
Peş peşe ve gürültülü,
Geçip giden günler sonrası
Sessizlik.
Düşe kalka seğirten,
Akşam sonrası bir yalnızlık.
Şair yalnızlığı…

Şehir sessiz,
Parklar cıvıltısız,
Caddeler tenha,
İn cin top oynuyor,
Sokak aralarında.
Gök yüzü berrak,
Yıldızlar uzak,
Sevdan bana yasak…

Kuşlar olabildiğince özgür,
Atlar koşuyor çatlarcasına,
Sevgisizlik öldürüyor kurşunsuz,
Dip yapmış umutsuzluk,
Taştan bir ağırlık kalan yüreklerde…

Islanan yok,
Nisan yağmurunda.
Bahar bir buruk,
Çiçeklerin yalnızlığında.
Başı dönen dünya,
Bir semazen sarhoşluğunda…

Fallarla aldatan papatya,
Mutluluk vaat ediyor.
Gelincikle oynaşta,
Rengarenk kelebek.
Polen taşıyan arılar,
Hakkını veriyor emeğin.
Güzel günler elbet
Geri gelecek…

Ömrü tek mevsimlik
Ağustos böceği,
Son şarkısını bestelemekte.
Umurunda değil,
Karıncanın çalışkanlığı.
Kimsenin kapısını çaldığı yok,
Yiyecek dilendiği yok,
Son demin son şarkısını,
Bilen yok…

Çocukluğumdaki ninni kadar
Huzur veren su sesi,
Ensemde düşmanın
Ölüm gibi nefesi,
Zalimin kalın mı kalın ensesi,
Bilmem ki kime nasip olur,
Azrail’in busesi…

Üstü başı temiz
Yüreği kirli,
İnsanlar geçiyor aynada,
Leş kargalarıyla kalleşler
İş başında…

Gökten zembille indiğini
Sanan sevgili,
Başın karlı,
Eteklerin çiçekli.
Sözlerin buz dağı,
Dudakların güneşli.
Gözler kör, yürek şaşkın,
Bir akşam üstüne yakın,
Suç ortağıydık ikimiz aşkın…

Su nasıl yürürse
Tomurcuklara,
Cemre nasıl düşerse
Toprağa,
Tohum nasıl çatlarsa
Yerin bağrında,
Güzel günler göreceğiz
Yakında,
Ateşten çiçekler dereceğiz,
Güneşin bağrında.

Güzel günler göreceğiz
Yakında …