Körleşmiş Gönül Şiiri - Uğur Erden

Duasız dilin yandığı,
Semaya açılmayan elin işlevini kaybettiği zamandayım.
Secdeye değmeyen alnın kirlendiği,
Rükuya eğilmeyen sırtın kamburuylayım.

Sabahları uyandığımda ışıksız pencerelerle karşı karşıyayım,
Gözlerimde yoksunluk kalıntıları artıyor.
İçimde bir garipseme, ürperti,
Sol yanımın ağrısı günden güne artıyor.

Selamsız karşılaşmalar, duasız ayrılıklardayım.
Zamanın horca harcandığı, bedbaht yaşamdayım.
İyiliğin altın kadar değerli olduğu, menfaatin hunharca kullandığı zamandayım.
Yok oluşun başlangıcı, hakikatin çığırışıylayım.

Değeri bilmez gönüllerin meziyet bildiği sevda yurdu,
Aşkın dilde vuku bulduğu diyar,
Hak yolunda sevginin terketilişi,
Ağlayan gönüllerin hüsrana uğradığı çağdayım.

Gönüllerimizin körlüğü, geleceğimizin cehennemi,
Gidişatımız, yok oluşun temeli.
Kuran ile terbiye edilmemiş diller,
Adaletsizlik ile yoğrulmuş zamanın delili.

Allahım, derdimize ortaksın,
Çıkış yolumuzu aydınlatacak olansın.
Yüreğimizin darlığında ferahlatan,
Hayatımızın zorluklarına karşı dayanma gücünü verensin.

Uykudan uyandır Allahım, kör olmuş gönüllerimizi ihsan eyle.
Sonunu düşünüp, gidişatını hayır yolunda hazırlamamızı nasip eyle.

Ocak 2017