Korkuyorum Sevgili Şiiri - Celal Bahar

Attığım her adımda içim ürperiyor.
Bacaklarım titriyor ve ben üşüyorum.
Düz yolda bile yalpalayıp düşüyorum.
Aklım bayram yeri lakin kalbimde yas var.
Sensiz her yer, bilesin ki bana dört duvar...

Korkuyorum sevgili;
Gitmek hiçbir zaman böyle zor olmamıştı.
Yürümek daha önce hiç böyle yormamıştı.
Aslında yürümüyor sürünüyorum bilesin.
İçimde bir ümit, belki gitme kal diyesin.
Ama sen ne haldeyim, nereden bilesin...

Korkuyorum sevgili;
Sanki senden değil de kendimden kopuyorum.
Bedenim paramparça, kalanlarımı topluyorum.
Hiçbir ayrılık beni böylesine acıtmamıştı.
Ölürken dahi ruhum böyle zor çıkmamıştı.

Korkuyorum sevgili;
Karanlıkta öksüz, yetim bir çocuk gibiyim.
Akla, hayale gelmeyen dertlerin sahibiyim.
Bu hasret, bu acı nasıl anlatılır ki yaşanmadan,
Ve bu hayat, nasıl çekilir ki sen olmadan...

Korkuyorum sevgili; çok ama çok korkuyorum.
Senden kalan tüm anıları yüreğime topluyorum.
Ama aklım bana düşman, yüzünü bile göstermiyor.
Delirdin diyorlar da, sen nerdesin onu kimse bilmiyor...
İnan bana aldığım nefes dahi sen yoksan çekilmiyor...
Korkuyorum sevgili, çok ama çok korkuyorum.
Bir ümit, belki gelirsin diye her an yerini yokluyorum...