Korkuyorum Sana Yarım Kalmaktan Şiiri - ...

Sevmek... Severken korkmak; hem sevginin "bütününden", hem de "yarım kalmaktan" korkmak. Dilemmasız olur mu hiç..?
Şiirdeki "kaotik" ruh halini tasvir eden fantastik dizeler aşktan "beklentilerin" zorluğunu ele alıyor...
Öyle ya! Çözümü zor bir denklem gibidir insan psikolojisi; dermanı olmayan bir "dert" gibi..., acı veren bir paradoks gibi karşımıza çıkarıverir askın meramı söz konusu olduğunda...
Ne var ki, evirip-çevirirmek, aşk denen olguyu istenen "form"a getirmeye yaramıyor... Zira aşkı belirleyen kişi/ler değildir. Görülüyor ki "O" kendi akış hızını ve yönünü kendi belirliyor. Bize de sadece ona ayak uydurmak ve "incitmeden korumak" düşüyor...!

İnsanoğlu ve insankızı, sevebildiği kadar sevmeli, ki kalpleri her zaman genç kalabilsin, diyesim geldi.

Bernard Russel "Aşk, reçine filizleri gibi, göğe doğru büyüyen, derin kökleri olan bir ağaç olmalıdır." der. Ben de katılıyorum bu görüşe...))

Etkili ve derin bir şiirdi yine... Ve okuyucusunu da kendisiyle "yüzleştiren" ve "buluşturan" samimi bir tarzı vardı. Çok teşekkür ediyorum...

Güçlü kaleminizi saygı ve selamlarımla kutluyorum, sevgili hocam.

Sevdiğine yarım kalmak en büyük korku değil midir içimizdeki

Güzel ötesi bir şiirdi

Kutlarım Sayın Bay
.
.

Dozunda olan korku bile güzeldir sevda da incitmemek,üzmemek adına sevgiyi besler güveni sağlamlaştırır ,yersiz korkular mahkum eder insanı...yaşanacakları yaşanmaz kılar...korkunun olduğu yerde insan hiçbir zaman kendisi olamaz...

Kutluyorum Öğretmenim...
Sevgi selâmlarımla...

Çok qariptir siirler... biri yazar , okuyan her kes de kendini bulur... Harika bi siir okudum...

ne desem bilemedim,,,yaşamım boyunca binlerce şiir okudum,ama hiçbirinde bu dizelerde ki ben gibi hissetmedim kendimi...
bu ne muazzam anlatış ..
duygulara tercüman oluş,
dünyadaki her fert alkışlasa sizi
kanımca cılız çıkar o alkış...

kimi satırlarınızda,
bahaea döner kara kış

Eski resimlerde edepli g/izlerin çoğu.
İnsandamı okudun insanı?..
İçindeki savaşları da
İç savaşlarda yenildin ama
Anıt yaptılar sevgiyi yalnızlık kalabalığına
İnsan insanla olan kavgasında hep Don Kişot mu olmalı.
Yüzü ak gecelerde yürü ileri.
Güneş fıkır fıkır, nakış işliyor gibicesine.
Sevgimize bağlı okunuyor şems vakti
Hep ayışığının şavkıyla kapatır açar gözlerini sevgi sevgiliye.

Nasiplendik elhamdulillah, aşkınız daim olsun.
Yüreğinize sağlık

Günün şiirinin şairini bir kez daha kutluyorum. Saygıyla

Seni bana vermek değilmiydi gelişin...Harikaydı ...O kadar severek okudum ki anlatamam ...Çok uzun zamandır bu kadar dokunmamıştı bir şiir bam telime...Tebrikler Mustafa Bay tebrikler...
Ve seni bana almak...

-----
Ama ben;
Korkuyorum seni kıskanmaktan
Tamamını
Bana ait sanmaktan
------
Harika... Kutlarım.

KORKU AŞKA İHANET Mİ?

Değerli Mustafa Bay kardeşim.
Öncelikle Günün Şiiri vesilesiyle bir kez daha kutluyorum.
Seçici Kurul’a da teşekkürler.
…
“Aşk ve korku” bu kadar güzel anlatılır.
Duygular med - ceziri, düşünceler matlup ve maniası ancak bu kadar güzel ifade edilebilirdi…

Duygularda “kehanete” veya “güdülemeye” yer var mı, bilmem.
Duygu kendiliğinden oluşur, güdüleme bilerek yapılır. Bilerek yapılan şeyde, insan duygularına değil, isteklerine yenik düşer sanırım.
…
“İşte böyle sevgili
Korkuyorsun bana ait olmaktan
Korkuyorum sana yarım kalmaktan…”
…
Kaybetmekten korkanlar kazanamazlar…
-
Behçet Necatigil’in dediği gibi:

Ya ümitsizsiniz; ya da ümit sizsiniz.
Ya çaresizsiniz; ya da çare sizsiniz.

Sevgi ve saygıyla…