Kızını kaybetmiş babalar gibiyim parkta.
Uzaktan sanki sesini alabiliyorum.
Betonlar dökmüşler ayaklarıma sözde.
Artıyor ağrım, atamıyorum adım.
Ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum.
Geleceğim diyorum ona bağıraraktan.
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Devamını Oku
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
Şiir güzel, kopukluk olmasa daha başarılı olur :)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta