Korkuyorum Kaybetmekten Şiiri - Bekir Da ...

Kızını kaybetmiş babalar gibiyim parkta.
Uzaktan sanki sesini alabiliyorum.
Betonlar dökmüşler ayaklarıma sözde.
Artıyor ağrım, atamıyorum adım.
Ne gidebiliyorum, ne kalabiliyorum.

Geleceğim diyorum ona bağıraraktan.
Bir türlü tutamıyorum sözümü, yutamıyorum da.
"Kulaklarım çınlıyor" diyorum, "herhalde biri beni anıyor."
Arkamı dönüyorum, kızım bir salıncakta sallanıyor.

Korkuyorum kaybetmekten.

"Çabuk büyü" diyorum, "kızım çabuk büyü."
Oysa büyürse kurtulacak mı sanki kaybolmaktan?
"Çok oku" diyorum, "kızım çok oku."
Ve ne zaman kaplasa yüreğini karanlık bir korku,
Bir "baba" de ben oradayım.