Korkuyorum Ben Sana Umutsuz Bağlanmaktan

Her derdimi, sırrımı sana açıyorum ben,
Erkeğim, gururum var; hoşlanmam ağlamaktan.
Görmezsem aradığım her an düşündüğüm sen,
Korkuyorum ben sana umutsuz bağlanmaktan.

Hislerimi açınca sakın soğuma benden,
Sadece yanımda ol, çok şey istemiyorum.
Bana anlayışlı ol istediğim bu senden,
Seni de kaybetmekten inan çok korkuyorum.

Seni hayal etmeden inan günüm geçmiyor,
Derdime ilaç değil, ben seni istiyorum.
Hiç bir art niyetim yok, sakın yanlış anlama,
Sakın beni bırakıp, gitme; istemiyorum.

Yönümü şaşırmaktan, yanlış işler yapmaktan;
Sen engelle beni, benimle ol ne olur.
Yanlış anlayıp beni, söz etme terketmekten;
Ben sonra ne yaparım, bana sonra ne olur.

İnan çok seviyorum, seni sevgiden öte;
Bu kadar bağlanmadım, belki anneme bile.
Tüm düşüncem duruyor, hislerimle birlikte;
Uzaklardan duyduğum ayak sesinle bile.

Çok tarttım hislerimi, türlü sorular sordum;
Benliğimi iyice yoğurdum hislerimle.
Oymaya karar verdim sonunda gözlerimi,
Bakarsa başka hisle, sana; kendi elimle.

Hislerim yanılmıyor, sana ihtiyacım var;
En ufak bir zerre yok, içimde menfaatten.
Eğer sende anlarda, benle olursan eğer;
Korkmam inan ki artık, ben sana bağlanmaktan.

Cevap beklemiyorum, karşılık hislerime;
Zaten buna hakkım yok, ben haddimi bilirim.
Hislerimi anlarda, yine benle olursan;
Dünyalar benim olur, inan çok sevinirim.

08-09 Ekim 1978