Korkunun Gölgesi Şiiri - Metin Kirazlı

Bir ses mi duydum gecenin içinden,
Yoksa kendi kalbimin yankısı mıydı inceden
Karanlık yalnız değildi,
Hecelerimiz doğuyordu aynı nefesten.

Pencereden süzülen ay ışığı bile ürkek,
Rüzgâr bile temkinli esiyor perdeme.
Bir gölge kıpırdadı göz ucumda
Yalnızca hayal mi yoksa geçmişin ayak sesi mi?

Korku, bazen bir anı gibi,
Bazen hiç yaşanmamış bir kâbus misali.
Düşmeden önce duyulan o iç çekiş,
Henüz olmamışa duyulan inatçı bir endişe.

Sormaz kim olduğunu,
Cevap da istemez zaten.
Bir parçan olur,
Eti kemiği olmayan.

Ama bilir misin,
Korku da yalnız kalmak istemez.
Bu yüzden tutunur sana,
Bırak yalnız kalsın sırt çevir ona.