Korkunun Çocuğu Şiiri - Oğuz Özyurt

Korkunun çocuğunu tanıdım,
Kan kokuyor gülmesi barışa karşı.
Yakmak, yıkmak, yoketmek körpe yürekleri.
Dayanamaz, yaşanmasına sevgi dolu günleri,
Kıracaktır, sevgiye uzanacak ince bilekleri.

Gözler görür mü güneşli günleri,
Kulak duyar mı kıpır kıpır o sessiz melodiyi,
Hisseder mi yüreği, atar mı eskisi gibi.
Umrunda değil...
Umrunda değil yokoluşu hayallerin,
Sahip olmak cevapsız sorulara,
Rahatsız etmez cevapsız soru olmak,
Sebep bulamamak varlığının anlamına,
Kıskançlık getirir ardısıra,
Yıkımdır, hazveren, doyuran onu.

Heykelini diker, sessiz bekler rüzgara karşı,
Korku salmak ister bilmediği geleceğe.
Bir düğmeye basmak yeter,
Savrulur yokolan geleceğe, gözlerinde kan.
Uzanan eller kırılır,
Yokolur yürekler, sereserpe uzanır toprağa.