Korkun Şiiri - Altan İlhan Arslan

Korkun! Onun çukurlarında sonsuz bir karanlık
İçi nice çığlıkları yutan son dakikaların bakışı
Bütün kötülüklerin kanına karşılık gelen
Ve itaatsizliğin kutsal gününde uyanmış
Öyle bir bakış, o karanlığın şeytanla ittifakı.
Korkun! Her hataya uzanan dilden ve harama
Cansız bacakların koşar adım gidişinden korkun!
Hangi cesaret o nefesi sonsuz kılacaksa
O ruhu saran karanlığın ihanetinden korkun!
Ümidi bir çiğ gibi gökten düşüren
Cana kudreti getiren o yüce kuvvet
Anlamı nefes ile dolduran ciğere
Şefkati göklerden almasından korkun.
Ve tarh edip candan vaz geçen kim
Kim iftira ile yaşar kutsal akide inat
O ‘’ikra’’ diye çınlayan kutsal kapıdan
Gelecek sesin kıyametinden korkun.
Uyanın! Cehli altın tepsiyle getiren İblis
Nice canları çeker azaplı bir sona
Nicesi helak olur vahşi bir ölümde
Ölümün hayrını görmemekten korkun.
Korkun! Varını im'inde tüketen nice bencil
Tutunmak için dünya kabuğuna
Her dereceden indirilmiş kulu
Ezip geçenin şeytanla akdi bozulacak
Ne büyük bir azaptır Cehennem’den korkun.