Korkuluk Şiiri - Reyhan Şendil

İçi boş bir korkuluksan
Hiçbir tarla senin değilse
Sen misafirsen bu dünyada
Hastalık sarıp, tüm organlarını
Kurutup yok ettiyse
Yok oluştan korkma korkuluk
Tarlada okadar güçlü dursanda
Yerin yurdun belli değilken
Acı bir ölüm sessizliğinde
Tarlanda ekin yetişmiyorsa
Ve senin düşüncelerinde tek
Seni çağıran huzur sesine
Yoğunlaşarak huzur bulup,
Yok olacağın günü yakın hissediyorsan
Tüm tarlalar da, artık yabancıysa sana
Kaybolmuş ve tükenmişse bedenin
Böyle yaşanmayacağının bilinciyle
Ölüm seni almaya geldiğinde
Hiç birşey yapamadığını kabul ederek
Hiç bir canlıya kırılmadan
Veda etmesini bilmelisin korkuluk