Korkuluk hikayeleri Şiiri - Cevat Çeştepe

/bu sabah üstünüze ilk günaydın, bir bostan korkuluğundan gelsin, ister misiniz
Marmara da gözleriniz rayların sesini dinlerken, Langa taraflarını sever misiniz./

sen kerpiç üstüne sarı badanasın, çerçevesi maviye boyalı pencerelerinin
tek başınasın sanki arasında, sırt sırta sıralı, kapkara suratlı ahşap evlerin
bekliyorsun gölgesi doğmamış gün doğumlarında, atmak için gizli adımlarını
gülerek alnına düşecek yağmur damlalarının, açmasını dünyanın kapılarını.

çelik soğuk vermeden kulağına, ilk tren kalkmadan yani sirkeci garından
aşıyorsun rayları üzerinden, derin bir nefesle cebindeki Bafra sigarasından
işte şeytanın kovulduğu bu saatlerde;
bostan sahipsiz ve yalınayak yeryüzüdür, ışık korkuluktan bir günaydınla gelir
gebe tohumlardan doğumlar böyle başlar, havalanan sadece kargalar değildir.

bir bostan korkuluğuna günaydın diyebilmek,
denemek istemez misiniz.

/çok sevdiğiniz her türküyü, bir de tarla korkuluğundan dinlemek ister misiniz
kurumuş son yaprağın gölgesinde alnınız bozkır yanığı, siz güneşi sever misiniz./

sen bir başak üzerinde bin tohumsun, tanrının paletinden sarı sıcak renklerin
ne kadar kıraç rüzgar esse gene açar, yemyeşil vahalarında yediveren yüreğin
biliyorsun melodisi yıldızlarımızdan besteli, hasret türküleri ve vuslat şarkılarını
ikisini yan yana söylemek kadar sancı ve umut, akıldan çıkarmadan anmak adını.

yani eskilerden yazılı bu masalları, geceyi ısıtıp okumak güneşi soğutmadan
toplar damarlarımız açık kalsın ama sevişirken zaman sıfırdır bunu unutmadan
haydi bütün melekler girsin şimdi içeri;
güneşten olma, günaydından doğma bereket, sevginin bilinen ilk kimliğidir
yalnızlık karabasanına ortaklığı bozmak, korkuluklar sadece bunun bahanesidir.

bir tarla korkuluğuna sarılıp güneşi kucaklamak,
denemeye değmez mi dersiniz