Korkuluk Şiiri - Aşkın Güngör

Saçlarıma yalnızlık dolanmıştır, kasım,
hüznüyle hatırını sorarken yüzümün.
Farkında değildir mutlak
düşen yaprakların ardından
küçük çocuklar gibi üzüldüğümün.

Kadınların saçlarıyla ne uğraşır ki rüzgar?
Daha önemli işlerinin olduğu
cam arkalarından bile anlaşılıyor.
Ağaçların saçları yaprak mesela;
rüzgar onlara daha çok yakışıyor.

Herkesin varlığını tanımladığı özgürlük
dudaklarda tutsak kalmış olmaktan da yakınır;
ki zaten, var olmadığına dair bir his,
kasımlarda özellikle,
yapraklar kaldırım kıyılarına hapsedilince
benliğimde yapılanır.

Ve yalan da değildir
her yağmur yağışında daha efkarlı olduğum.
Böyle vakitlerde sanki
yanlış tarlaya dikilmiş bir korkuluğum.

(06.11.1993-23.12.2003)