Korkuluk Şiiri - Bayram Eser

“bu temmuz sıcağında üşüyorum
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum
bir kar tanesi gibi düşüyorum
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

yıllardır aynı yerdeyim ama sürgün
içim çocuk dışım ellilik ergin
beden kırıştı ruh yay gibi gergin
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

yılbaşı kartına benzemez hayat
kar gibiyim eriyorum son sürat
korkuluğa ne huzur var ne rahat
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

kesif bir sessizlikte uyuyorum
sessiz korkunç çığlıklar duyuyorum
geceye yalnız karşı koyuyorum
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

gün gün tüketiyorum zamanları
her gün düşünüyorum olanları
en zor zamanlardır hafta sonları
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

mutluyum bir karga konsa başıma
yalnız geldim zaten ben bu yaşıma
çoğu kez kalıyorum bir başıma
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

bir kedi bile gelmiyor yanıma
bu yalnız hayat tak dedi canıma
istiyorum coşku gelsin kanıma
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum

belli ki ben burada kalacağım
en yalnız korkuluk ben olacağım
böyle yaşadım böyle öleceğim
hüzünlü bir bostan korkuluğuyum…” 17.07.2011