Korkuluk Şiiri - Ekrem Bozkurt

Ay ışığında mısır tarlasının ortasında
Arınmış insanca kaygılardan ve beklentisiz.
Çoktan durmuş zembereği saatinin, ama:
-Zaman yine de, yıpratıyor onu.-

Kimse konuşmuyor kendisiyle
Yalnız kuşlar hatırlıyor onu,
Ve..ağustosböcekleri, kurbağalar, kaplumbağalar…
Onlar da, biçimine takıntılı; korkuluğun:
Çekingenliğinde ve tedirginliğinde insan olduğunun…

İzmir-Mayıs-1992