Dört duvar arasın da soğuktu.
Ayaklarım,ellerim,burnum sızladı.
Önce üşüdüm.
Sesli-sessiz gibiydin.
Seslendim hep sensizliktin.
Çeşnilerimden yaşlar geldi.
Usulca gitmesini onlar da öğrenmişti.
Karanlıktı…
Korkmazdı,korktum.
Kendi içim de bir korkuluktum.
Renksiz,soluksuzdu.
Sordum?
Yanıt verecek tek sorumluydum.
Kayıt Tarihi : 11.4.2007 05:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
korkuluklar yüzünden...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!