Korkulu rüya Şiiri - Serdar Yusuf

Korkulu Rüya

Çok uzaklardan gelen bir ses,
Bir yüreğin titrek çığlığı,
Bir gözün sessiz ıslaklığı...
Korku sarıyor çaresizliği.

İçimden geçenleri daha saymadım—
Bir fırtına mı koptu?
Neden duymadım
İçimde kopan tufanı?

Dalgaların taşıyıp götürdüğü,
Geride bıraktığı suskunluk…
Sesim, vadilerin derinliğinde yitip gitti.
Artık su bile ayna değil bana.

Karada çırpınan balıklar gibi
Hayatla boğuşan gözler gördüm.
Ve senden sadece bir gülüş istedim—
Bir damla sıcaklık.

Asi dağların beyaz yamaçlarında
Bir zamanlar güneşimdin sen…
Ama şimdi karanlık örüyor tenime gölgesini,
Güneş bile dönmüyor yüzüme.

İnsan ve ihtiras,
Doymayan gözler,
Zihnin çamurlu kuytuları…
Masumiyetin mezarına düşüyor umut.

İçimde çöküyor zaman—
Sanki taş duvarların altında kalmışım.
Tut ellerimi,
Çek beni içinden.
Bak gözlerime,
Kaybolmasın sende.

Toprağa dokunsam
Gözyaşımla filizlenecek belki…
Ama toprak da suskun,
Hiçbir şey yeşermiyor karanlıkta.

Bir hayalin peşinden sürüklendim
Uyanmak istemediğim rüyalarda.
Adını gecenin kalbine haykırdım—
Ama sessizlik çürüttü sesimi.

Kırık bir aynada yüzümü ararken
Zamanın kendisi çatladı içimde.
Nefes alıyorum ama yaşamıyorum—
Sanki her gün biraz daha siliniyorum.

Ve her şeyin bitti sandığım anda,
Soğuk bir sessizlikte
Karanlığı yaran bir ışık çatladı içimde.

Yeni bir sabah doğdu yeniden—
Küllerimden değil belki,
Ama bir kır çiçeği gibi:
Sessiz, inatçı, narin…

Belki de umut,
Unuttuğum bir yerden
Usulca filizlenecek..