Korkularımız Şiiri - Kamil Karakurt

Uzun ve serin yaz gecelerinde
Ateş böceklerinin başında ısınırdık
Bir birimize sarılarak
Yıldızlar gökyüzünde bekçisiydi sevdamızın

Geceleri buğday desteleri yatağımızdı
Ve saçların karışırdı altın sarısı başaklara
Ne zaman beni sevdiğini geçirsen içinden
Çığlık olur kayalara çarpardı
Sonra kulaklarımda yankılanırdı

İkimizde korkardık şehirlerden
İsimsiz dağlarda yaşar
Ayak izi olmayan yerlerde gezerdik
Kekik çayları demlerdik çoban ateşlerinde
Ellerinde yaban güllerinin kokusu vardı
Dağlar sen kokardı

Sen yayla çiçeğiydin
Ben isimsiz bir seyyah
Sen bir yabancının ellerinde solmaktan korkardın
Ben bir güzele gönül bağlamaktan

Boşuna değilmiş korkularımız
Ben şimdi sende kördüğümüm
Sense yaban ellerde…

Kamil KARAKURT