Korkularınım ben senin, en ummadığın anda bulduğun.
En yalnız, en çaresizinde omzunda hissettiğin el.
Belki kadehindeki son yudum, oltandaki ilk balık,
Yada yağmurda yürüdüğün, ıslak sessiz caddeler.
Ben beklemediğin O’yum, korkular benle güzel...
(26 Eylül 2006, Adana)
Ramazan DemirelKayıt Tarihi : 6.12.2009 21:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
şiirde bir derinlik var insanı düşüncelere sevkeden kutlarım ramazan kardeşim
yoldan çıkarınca korkanı,
en çok korkutanı avlar..
Dede Korkut'a yarenlik ederken,
efil efil kafese sığdık da,
üşüttük bensiz kalan sensizliğin acısını..
La Fontaine..uyur gezerdi,
O'na bu yüzden sığamadık laf aramızda :)
TÜM YORUMLAR (2)