Kökleri barış, gövdesi ve dalları sevgi, meyvesi de huzur olan bir yaşam isteriz; ama bir taraftan da korku, nefret, acı ve savaş yaratarak bu hayat ağacımızı yok etmeye çalışırız. Davranışlarımız, inançlarımıza niye ihanet eder ki böyle! İnsan insana bunu neden yapar, bin yıllardır.Bu dünyayı cehenneme çevirmeye ne hakkımız var ki, insanca yaşamak varken. Düşmanlıkla ne kazandık öldürmekten, zülum etmekten başka birbirimize. Geliniz, birbirimize sevgi ve saygı ile emek verelim. 'Çünkü insan sevdiğine emek verir, emek verdiğini de sever.' sözüne anlam kazandıralım. Bu dünyayı nasıl biz böyle yaptıksa, yine biz değiştireceğiz. Yeniden yaşanır bir dünya yaratmak haktır, biz insan olana. Önyargılarımızı kıralım artık. Biz istersek tek bir kıvılcım yeter ilk adımı atmaya. Vakit şimdi birlik beraberlik zamanı. İkiler bir olsun, tek vücut; bunun adı TÜRKİYE. Bizi bizden ayırmak isteyene dersini verelim.. Biz zaten etle tırnak gibiyiz, asla kopamayız birbirimizden. Daha var mı ötesi.. Bilge sevgisiyle el ele, birlikte aşacağız bu sorunlarımızı. İnsan olmanın yolu ancak burdan geçer. İnsana yaraşır bir dünya istiyoruz: Yurtta Barış, Dünyada Barış.
02 kasım 2007
..
Kaosun krallığı yüzyılları sarsan büyük savaşlar
Korku ve gözyaşı zafer ve kan
Mekanın tarihin hazin yıkılışı durmadan üstüste binişi
Geçmişten günümüze akan nehrin etten ve kandan köprüsü artık dur yeter!
..
Güneş; çok güzeldi meleklerin arasında. Güzelliğini kaybetmek gibi bir kaygı taşımıyordu. Okşadığında ne kadar da berraklaşıyordu her şey. Anında fark ediliyordu dağların doğru sularda yüzmesi... Kendime geldim, kırmızı fenerlerin buluştuğu noktada. Ormanlar soğuktu, ölülerse unutkan... Yağmurlu içkiler içiliyordu, inanılmaz acıklı kıvrımlarında yaşamın. İlkel deniz üstü silahlar tıkanıyor, düş demetleri uçuşuyordu siyah beyaz kentlerde. Gittikçe daha sık yüz yüze geliyordum akıl dışı yol girintileriyle. Cehennemde ciddi bir toprak çatlamasıydı bu, boş dünyaları eğlenceye çağıran. Bir gün demirli ekmek, bir gün kömürlü ekmek, bir gün kırılmış ekmek... Anlayamıyordum şiddetli çalmayan tehlike çanlarını ve bilinçli toz bulutlarındaki kan izlerini. Büyük ağaçların gölgelerinde sigaralar söndürüp yalnızca gökyüzüne haykırmak, ardından da pencereleri genişletmek yetmiyordu artık, yetmiyordu. Bulup sorgulamak gerekiyordu duvar ustalarını. Nasıl unuturum, yoksul beyaz kelebeklerin çukurlar yumağında süründükleri zamanları? Doyumsuz, vahşi rüzgarlar alçaktan geçerek hızla içimi tutuşturuyorlardı. Gün beklerken, dün çıkıyordu bütün yumurtalardan... Parçalandım, işe yaramadı. Öldüm, işe yaramadı. Yıldızlarım doğdu, kara deliklerden habersiz. İşkencelerde mavi mutluluk bitkileri... Koşarken uçmak, yaşarken sevmek... Loş ışıklarda çocukluğumla kucaklaştım, sabahlar sıkıştırılıp soyulmadan. İzin verdim kaçmasına. Kalın giysi gibi taşıyamazdı kirli havaları. Taşıyamaz, başı dönerdi. Sergi açılışlarında anımsayacaktım saflığını. Tanrı’nın günlüğüne kısa yorumlarımı yazacaktım korku duymadan. Tablolar başıma saplansa da, ağlamayacaktım.
..
Gönül sana aşık,gözler ağlıyor,
Seven sevgiliyi,daim özlüyor,
Mecnun gibi oldum,seni ararım,
Korku,ümit ile,yarin bekliyor.
..
Yavrularına sarılmış korku dolu sessizliğin
Farkında mı hiç kimse düştüğün çaresizliğin
Ya pala ile bir kasabın elinde can vereceksin
Ya yalçın dağların kuraklığında tükeneceksin
..
Korku nedir bilmez yirmi dört boy olan ulu soyumuz
Altaylardan çıkıp akınlarla yayılarak kıtalara gelmişiz
Tek tanrılıyken çoğumuz İslam’ı benimsemiş sevmişiz
Bu ülküde yürüyen Türkoğlu Türk’üz elhamdülillah
..
Ölüm ne garip şeydir annem
Düşününce korku sarar içimi,
Ayrılık ne garip şeydir annem
Keşke ölsem dedirttirir kalbimi!
..
İnsanlık kayboldu beton yığınları arasında.
Ahlak can çekişiyor korku saçan klavye tuşlarında.
Her şey sanal denen yalandan ibaret,
Beşerin umut vaat etmeyen istikbalini hayal et ve seyret.
..
SUÇ VE CEZA
siz suç ve cezayı okudunuz mu? . hani kahramının işlediği cinayet sonrası vicdanıyla hesaplaşmalarının, uykusuz gecelerinin, sıtma nöbetlerinin olduğu romanı. sonrasında hep cinayet mahallinin etrafında dolaşıp polisle beraber katili aradığı romanı. ve en sonunda işlediği suçun vicdan azabına dayanamayarak kendini ihbar ettiği ve 8 yıl kürek cezasına çarptırıldığı romanı. ben okudum. yıl 1997. gençtim, hayat doluydum. anlamadım insanın nasıl kendini ele verebileceğini. şimdi anlıyorum. kendimi ele verdim. tüm savunmalarımı yıktım. savunmasız kaldığım anda ilk darbeyi aldım önce bana en yakın olan benden sonra kalbe en yakın olan tenden. ama gariptir şu an o kadar huzurluyum ki ve asıl şimdi o kadar dünyalıyım ki artık korku yok içimde. tek korkumu yendim yakalanma korkusu. penceremin camından izlediğim o kamaşan ışıkları şimdi kollarımı açarak karşılıyorum. çünki biliyorum ki ben ne kadar kavuştursamda kollarımı göğsümde kalbimi korumak için sırtımdan alabilirim darbeyi.
..
Çığlıklarım kurdu kuşu susturdu,
Feryadım dağları deldi gelmedin
Hasretliğin bana, kanlar kusturdu,
Ellerim koynumda kaldı gelmedin
Al yazmamı gözyaşıma batırdım
Hayalini başucuma…... yatırdım
..
Yetki
Yetki verilmeden sorumluluk da istenmez.
Orjin insan Ademe verilen yetki neydi, sorumluluğu nedir?
Ademe eşyanın ismini yani hakikatini öğretmek ve meleklerin yani mevcudatın ona secde (itaat) etmesi yetki olarak değerlendirilmeli. Sorumluluk ise bu yetkinin esmanın açığa çıkarılmasında, esmanın Adem soyu ile yansıtılmasıdır.
İnsanlar kendi aralarında yetki ve sorumluluk açısından eşit mesafedeler! Bu yetki ve sorumlluğun kullanılması bakımından ise Allaha karşı eşit mesafedeler. Takva ile olan özel durum ise sadece Allah ile kul arasında özel bir haldir. Kimse Ben takvalıyım, bana itaat edin diyemez. Peygamberlerin durumu özel bir durum.Zaten peygamberlik sona erdi. Yenisi gelmeyecek. İsa konusu misyonun tamamlanması için açılır. Yani İsa görevini tamamlamak için gelir! Yeni din getirmez. Hatta hiç bir dine uymaz! İslam ile adlandırılan tek din olan evrensel dini yani evrensel kuralları ders verir. Yani İsevi, Musevi, Muhammedi, Davudi olarak adlandırılamaz onun ders verdiği din. O İslamdır sadece İslam!
Günümüzde bazıları küstahlığa varan bir üslupla, korku ve tehdit savurarak insanların kendi öğretilerine İslam adına Mecburi istikamet çağırmaları Doğru bir davranış mıdır?
..
Ellerimde yara izi ruhumsa yanmış.
Savaş tek gerçek sevgi yalanmış.
Korku her çocuğun zihnini sarmış.
Zamansa çok geç aşk dünde kalmış.
..
Kusursuz eksiksiz tami tümüne yozlasmis cürümüs cökmüs erimis yoksun batak bagnaz bunalmis kokusmus alcalmis kücülmüs bencil kindar korkunc karanlik kötümser cekimser cirkef illet zillet kul usak dalkavuk ayakci isbirlikci köle sekil gösteris fiyaka ve özenti bagimlisi beylik-sultalik carmihina varini yogunu harcayip tükenen güdümlülükle, uydurulup icat edildigi tüm beklentilerin bile cok cok üstünde yagmaya talana vurguna körlüge isgale tecavüze kötülüge kirlilige esarete paylasimsizliga sömürüye hukuksuzluga bölünmüslüge kusatmaya tasaronluga katillige ajanliga piyonluga ayrismaya catismaya sinmislige nefrete düsmanlasmaya yoksulluga yolsuzluga ölüme zuluma korku ve caresizlik donatip, özgürlük baris demokrasi esitlik gibi algi-ilgi bulantisi küresel cerrahi müdahalelere kiraladigi katilligi süsleyip püsleyen BOP cehennem batakligi etrafindan azdirilip her cesit yikima körüklenen ve her türlü pustlugu serefsizligi ihaneti ruhunda gizleyip bedeninde barindiran, kiyasiya bir kalkisma var sevgili ülkemiz Türkiye´nin tümüne yönelik, agrlikli ve yogunluklu dogusunda…
Parali Askerlik düzenlemesini tipki bütün yagma talan arsa arazi maden hirsizlik yolsuzluk vurgun soygun sömürü ihanetini isleyip sagladiklari kisiliksiz karaktersiz ahlaksiz inancsiz bozuklugu özel kitapsiz hukuksuz kanunlarla meddelestirip günlük yasamin ayrilmaz vazgecilmezlerine kosullayip yerlesik sorgusuz sualsizlere islerlik kazandirdiklari gibi dayanip dösendiklerinin sonucu, zaten nicedir (bilhassa tüm haram hirsiz yolsuz ipsiz sapsizliklarin Yuro-amerikanlasma sosyeteligine özellikle ve özel heveslendirilerek her cesit insanlik bozulmasini Türkiye´ye yedirip yutturan ellili yillardan buyana günümüze katlayarak sürüklenip geldigi) evvel evvelinden varolagelen birbirini özenerek ülkenin tüm kazanimlarini alttan alta kmirip tüketip calismaz islemezlere körkötürümlestirdikleri DEVLET kurum birim ve kuruluslarini yagmanin talanin hukuksuzlugun acimasizligin sorumsuzlugun ihanetin delaletin kendileri kisilik karakterine ayarli uyarli yerlesik düzen haline getiren medyalar, komedyalar, modalar, holdingler, mafyalar,tefeciler, yariciler, bölücüler, talancilar, tecavüzcüler, soyguncular, sömürücüler, borsalar, bankalar, siyasiler,sanatcilar ve diger renkli isikli fiyakali yanip dönüp sönen azman irisi azgin sapkin ivirzivirlar, buralardaki tüm KÜRESEL KIYIM ve YIKIMLARINA bagli bölme ayrisma parcalanma kalkisma (özellikle KÜRT MARKALI) hainlik hinlik ihanetine karsi verilen can mal özveri gayret ve hayat kayiplarinda, hicbirzaman hic mi hic denecek derecede yoklardi….
Nasil olaydilarki….? Nasil…? !
Bügüne kadar ugradigi can mal ve sinir kayiplarinin tümünü agir ihanet isbirlii ve tüm dünyayi duyup görmeecek kdar kendi servet saltanat saray villa dörtduvarlasma alli pullu süslü püslü karanligina kilitleyip kapatmis irade bilgi beceri duyum paylasim sorumluluk yetki ve yetenek sahipsizliginin hayatin olanca olumsuzlujklarini kisisel keyfi-zevkine giyinmis kusanmisligiyla ÜLKE iDARESiNE ve toplum yönetimine sorgusuz sualsiz örtüp ödeneklestigi sebebiyle, sanki tarihsel yasanmisliklardan hicbir bilinc bellek kiyas akil fikir irade idrak birikimi olmamiscasina bütün yozlasmis cürümüs bitmis kokusmuslar sorasi her yikilisinda büyük kayiplar veren dünümüzü diriltip hortlatarak,özene bezene bugünlere bütün yikim yapili öldürücü bitirici batirici enkazini HAiNLiK maddesinden PEKAKA benzeri tüm üretilmis uydurulmus küresel pust ve piyonluk katilleriyle bölüsüp paylasarak mal mülk servet saltanat güc gösteris yetki ve irade sahibi olanlarin bizzat kendileri degil midir, devlet millet memleket hak hukuk onur huzur kültür sevgi paylasim sorumluluk gibi bütün insan degerli kisiligi ve karakterliligi tezgahini soyguna sömürüye kurduklari kiyim cehenneminde bozguna ugratan ve kendi keyfi cikari ugruna her türlü asagilasma adiligini gösterip sergilemekte had hudut tanimayan Serbest Rekabetci Pazar Piyasasi Yeni Dünya Düzeni kulpunda kuyrukcu yedekcisi tasiyani tasoronu, isgalciler, deyyuslar, tecavüzcüler, bankalar, mafyalar, siyasiler, tarikatlar, holdingler, ayarli sanatcilar, tefeciler, acilimci akademisyenler, modalar, müzzikler, manlenler, diziler, soytsrilar, sosyeteler, reziller, dalkavuklar, kepazeler degiller miydi….? Zaten onlarin dagi ormani köyü denizi türlü türl varllik ve canlilarinin beraber ve birlikteyasayip ortak hayat sürdürdükleri akil fikir duyum vicdan onurhaysiyet hassasiyet yasadikca huzur ve haz duyacaklri kabülünde sevgi müjdeleyip INSANLIK nesli alip devreden bir dünyalari olmadigi gibi, TÜRKIYE gibi bir dert ve kaygilari da yoktu ezel ezelden….
Sevgili ATATÜRK´ün kisiliginde harfiyyen karakterlesip, herkesin ve herseyin kendi yasam hak hukuk özgün ve özgür degerliliginde varlik gösterip hayat sürdürmesi yönünde kimsenin kimseye veyahut hicbirseyin dogal dünyasina karisip kurcalamamasi gerekliligi duyarliligindaki `yurtta sulh cihnda sulh` insan güvenirliligiyle haysiyet ve hassasiyet gösterisi, bugün tüm dünya isgal kiyim yagma talan yikim tasaronluk kurumsallasmasindan baska hicbir sey ifade etmeyen Birlesmis Milletler`den ve Biresmis Milletler Evrensel Beyannamesi`nden evvel insanligin önünde dünya hayatina konulmus sergilenmis yigit, cesur, katilimci, sorumlu, bilincli, ilgili, bilgili akil ve vicdan sahibi tutum dsvranis timsaliydi.
Bu ugurdan…
Yani yasadigi insanligi toplumu ülkeyi ve dünyayi tüm kisisel hirs körlük karanlik ihtiras yalan haram talan gösteris tantana saltanat beylik sultanlik krallik hanedanlik alcalarak yükseldigini sanan kisilik bozuklugu heves veya karaktersizliklerden uzak tutarak varini yogunu ömrünü hayatini akliyla fikriyle özüyle sözüyle bilgisiyle becerisiyle cesaretiyle vicdaniyla sorumluluguyla davranisiyla düsüncesiyle paylasimciligiyla (onurlu itibarli soydan getirip gelecege devreden sevgi-saygi dengesi tutumlu tutarli özgün iradelilikle) insanligini özümsemis kisilik ve karakterliligi TÜRKIYE CUHURIYETi ile sapasaglam güvenceler altina almis olan `Yurtta Sulh, Cihanda Sulh ` ATATÜRK haysiyet ve hassasiyetini, ` böyle zamanda bu devirde bu statüko kafayla hicbir yere varilip hicbirseyin sahibi olunmaz ` BOP toptancisi topyekün küresel isgal yagma talan taciz tecavüz akil ve mantikli servet saltanat kirallik habnedanlik düskünlügünü ÖZAL markali tüm bölgesel savas catisma yikim calkantilarinin hizmette milim kusur etmeyen `bir koyup bes alma ` ham hayal haydut haramiligine medya, mafia, borsa, ihanet, tarikat, hainlik, hinlik,banka, holding, siyaset, zevk, sefa, siddet,ayrisma, bölme, parcalama, yagma, nefret, kin, korku,hukuksuzluk, haksizlik, yolsuzluk, sefalet, ören, veran, yitmislik, yalnizlik, karanlik yapi bozukluguyla sevgili ülkemize keyifleri nasil biliyorsa, (On iki Eylül küresel dikta kanunnamesiyle) öylece sinip, sizip,sinsilesip, özel madolyonlandirilmis her türlü maksat ve kullanima elverisli cesaret yükselti seviyesinden BOP ESBASKANLIGI makamina kendilerini tüm sorgusuz sualsiz kanunsuz yolsuz hukuksuzlugun güc ve gösteris sahipliliginde yapilandilar…
..
Benim efem Manisa’nın Gediz boyundan,
Bey kızını almış gelir, Sipil dağından.
Haberi yok, ardı sıra dönen oyundan.
Korku bilmez koç yiğidim, şahin soyundan.
Sipil dağı, sevenlere yaşlar döker mi?
Benim efem zalimlere boyun büker mi?
..
Köle
Bir eylemin şuurlu olarak tercih edilip, yapılması eylemin niteliğinden çok daha önemlidir. Fiil niyete göre anlam kazanır!
Gül bahçesindeki kızıl gülün gösterdiği bir mana var elbet, daha önemlisi o manayı anlamak. O gül sevgiliye verildiğinde, irade ile manasına mana katılır.
İnsanı gerçek manada İnsan yapan özgür tercihidir! Paket program yükler gibi tüm tercihleri (kutsal veya ideolojik) önceden, bebeklikten belirlenmiş, kodlanmış olan insanların Özgür insan olduğunu sanmak yanılgı olur! Kukla veya robot gibi davranan şuursuz bir varlıktan farkı yoktur bu varlıkların!
..
Korku evlere sığınmış
Barış rafa kaldırılmış
Sınav diye bir şey kalmamış
Umutlar yarınlara bırakılmış
..
Dudak ısırmalarında korku gizleyen çocuk
Urbaların yırtılmış,dudakların mor uçuk
Sığındığın damlar,köhne in cin sokaklar
Kelebek misali hayatın bir kanat uçuşluk
Büyüklerin büyüdüler ellerinde tüfekler
Ruh satarlar tanrıya,bedenler çukurlarda
..
Üç günlük dünyada şerefimle ben,
Yaşamak isterim ölmek isterim..
Herkesin bir milad öncesi vardır,
Milad sonrasını bilmek isterim...
Yalanı dolanı çalıp çırpmayı
Meziyet eylemiş,meziyetsizler var
..
Şu fani dünyaya geldim giderim
Elimden tutacak dost bulamadım
Yazan kara yazmış benim kaderim
Yazılan yazıyı silemedim ben
Kırılsın feleğin dümeni çarkı
Kalmadı iyinin kötüden farkı
..
Kaosun krallığı yüzyılları sarsan büyük savaşlar
Korku ve gözyaşı zafer ve kan
Mekanın tarihin hazin yıkılışı durmadan üstüste binişi
Geçmişten günümüze akan nehrin etten ve kandan köprüsü artık dur yeter!
..
Mübarek Recep ayını bitirdik, Şaban ayının da sonları yaklaşıyor, üç ayların sultanı Ramazan Ayına çok az kaldı. Daha ilk günden uhrevi bir hava yerleşiyor tüm memlekete ve İslam Alemine ya da en azından ben öyle gözlemliyorum, başkasına nasıl gelir bilemem... Şimdi beylik laflar ile size orucunuzu tutun, namazını kılın, zekatınızı verin diye nasihat etmeyeceğim, bunların bilincinde olan insanlar zaten yapıyor, yapmayanlarda umulur ki Allah'ın hidayet etmesi ile bir şekilde ibadetlerin bir ucundan tutarlar. ''Rahmetim gazabımı kat kat geçmiştir.'' diyen bir yüce yaratıcının Cenabı Allah'ın huzurundayız hepimiz...
Ne büyük mutluluk bizler için hem Müslüman hem de Türk olarak doğmuşuz. Bizlerden başka başka ülkelerde de sayısız Müslüman da Ramazanı karşılamaya hazırlanıyor. Savaşlar içinde olan, fakirlik ve açlık ile boğuşan bir dolu İslam Ülkesi var. Bizler burada rahat yataklarımızda uyurken, yatıp kalkarken o dindaşlarımız ağır bir imtihandan geçiyorlar, tabi aynı zamanda bizler de onlar ilgilenip ilgilenmemek konusunda imtihandan geçiyoruz. Allah yardım etsin bizlere de onlara da... Onlar sabırla, biz de yaptığımız ve yapacağımız iyilikler ile bu sınavları alnımızın akıyla verelim...
..
Yarın beni terkediyorsun. sensizliğin arifesini on yıl kadar uzun ve mübarek bir bayramın son günü gibimi yaşamam gerekiyor şimdi? dakika sayısı sürekli artan durağan bir saat ya da mapushaneye ayarlı bir zaman dilimi modunda yarın başlayacak acıya bugünden yoğunlaşarakmı hazırlanmalıyım? inatçı ve güçlü kudurgan her iki eşit zıt duygunun, kudurgan bir gayretle birbirini örseleyerek kendi biçimini almaya almaya zorladığı durumda, hassas ruhumu düşen görev nedir aynur? can kaynağından berrak bir durulukla fışkırarak, az önce ile biraz sonra algısı arasında akıp giden yaşam çayının en bulanık yerine doğru sürükleniyorum. kendi satır aralarımda kendime tanıdığım o elzem hak tanınmıyor bana, küçücük bir bekleme süresi vermiyor insana hayat. Gönlümde taze filiz sırasını bekleyen duygu tohumu çekirdekleri, seni hiç bilmeden bu ayrılık bataklığına sürüklenip çürüyecekler mi? Öyle ise sen, yüreğimin derinliklerinden kutlu duygunu yüklenmiş kabene gelen o zengin sürre alayı kervanlarının kaderini hiç hiç bilmeyecekmisin ? Bizden ortak yarınımızı alarak bildiğim sensizliği bana bırakıp hiç bilmediğim bensizliğe taşınırken, aşkının sözleşmeli işçisi yıllardır tam mesai çalışan duygularıma, ilişkimizin tek taraflı fes edilip artık işleyişinden kovulduklarını kim açıklayacak? Gözlerinin gönlüme çağırışı yaptığı o ilk seraba elverişli balkonu olan yaşanmışlıklarla örülü yaşanmaz anılar evi tazminatına hak kazandığımı kim açıklayacak ? Bana dönmeyeceğini bilerek yaşamaktansa ölmek dahamı dahamı iyidir aynur? Ya da sırf o balkon için yokluğunu solumaya değermiydi yoksa ? Hislerimin doğurduğu öz duyguları biyolojik olarak hissediyorum, lakin onları büyüterek bu boya sen getirmedin mi? şimdim sana bylesine muhtaçken beni bırakıp yarına mı gidiyorsun aynur? son yemeğim dünkü busen, yastığından aldiğim saçın elime verilmiş haşlanmış yumurta, ve sen giden ikinci annemmi olacaksın ? gçnlüm de o çocukl aynı kaderimi paylaşacak aynur ? ama sen o kadar acımasız sayılmazsın annem terkettiğinde ben küçüktüm daha, oysa sana dair duygularım kocaman oldular kendi başının çaresine bakabilirler öyle değilmi. Keşke bu o kadar kolay olsa aynur, hayat tabağında seni benzersiz bir nimet olarak tek güzel şey olarak önüme sunan yaşamın, her zerresini arsız ve aç bir his gurmesi iştahıyla öğüterek yarın sevgi açlığından ölecekmiş gibi yaşadım ben. Duygusal obezliğe şimdi ani bir sensizlik diyeti hisssel ölüm orucundan başka şey değil, olması imkansız olan ne olsa da gitmesen aynur. Güzel yazının bembeyaz kağıda, organik gülün kendi kokusuna, her tavrın sana, kuranın muhammede inancın allaha yakışması gibi yakışıktık birbirimize. Her güzel şeyi sana borçluyum bütün mutlulukların ilhamı sensin aynur. Yoksa ben ne bilirdim sevdiğinin bi çift eli sayesinde dünyayı avuçlarında tutabildiğini. Ne bilirdim görmek istediğin herşey bir insan gözü içine sığabiliyormuş. Nerden bilirdim bir insan balonunun gerçek bir sevgi ile üflendiğinde tüm evreni kaplayıp her bir yanını boşluk bırakmaksızın kaplayabileceğini. Eğer bizzat bana yaşatmamış olsan hangi söz hangi yazı bildirecekti banabu kutlu nefesin benim gönül ciğerimin içinde bulunabileceğini. Beni affetmeyeceğinin ürkiticü ihtimali düşüveriyor ağır bir şekilde üzerime, korkunçtan yüksek dehşetten alçak ara bir duyguyu sınıfsız bir ürperti ile karşılıyorum. Bunun tezahürü öyle şeyki aynur, bütün refleks mekanizmalarımı felç ediyor gardımla birlikte kalemim elim ayağımda düşü düşüveriyor sanki. Ama ne zamanki belki de gitmeyeceğinin ihtimali kalabalık olumsuzluklar içinden minicik başını uzatıyor, düşmüş gardımla birlikte parmaklarım da kendi yerlerinde canlanıyor o zaman. Öyle haylaz oluyorlarki sorma, hani tutki tutasın aynur. Yazıya dökülemeyen söylem, ve söylemi mümkün olamayan yazı ile dolu bir gönül arşivim var ya benim? İşte sanki oradan birşey bir, bir, işte birşeyi tasvir edecekmiş gibi oluyorki bu başarısız başarı bile edebiyatın ilahı gibi hissettiriyor insanı. Söylenmeye muhtaç o kadar kelime var ki dilimin hemen altında, kalemimden ırmaklar klavyeden ehirler akıtsam yinde yetersiz kalır satırlar. Dev gibi bir aşkı aynı büyüklükte coşkuyla ifadeye girişip sayfalarca çaba sonunda minicik söylemler üretmek, en büyük insan beceriksizliği bu olmalı aynur. Eğer ben, Sen demişsem, mümkün olan en üst düzeyde neyi tam kimi hangi duyguyu anlatıp vurgulamışım hangi boyutta bir önemi vurgulamışım içimde sana dair ne var bunu eksiğinden arındırıp ifade etmenin imkanı yok aynur. İnsan için dünyayı anlamak onu insansala indirgeyip küçük damgasını basmakmış, bizim evrenimizle karıncaların evreni bir değilmiş ya hani aynur ? o sebep gönül anlayışı ile sözün anlatımı daha baştan kusurlu kalıyor. Ne yazarsam yazayım duygu ve hislerimdeki mükemmeliyetin insan eli ile bir biçime sığdırılmak zorunda kalınılıyor. Oysa bu durum dünyayı fındık kabuğuna sığdırma beyhudeliğinden başka şey degil. Aşkın gönlümüzde oluşturduğu tezahürleri aşık olduğuna ulaştırabilmek karınca sırtına tonlarca amacı yükleyerek fizana tşımasını ummaya benziyor. Analamının güneşi anlatımın bulutları ile kapatılıyor aynur. Ama sende biliyorsunki senin her halinin kökleri benim varlığımın en derirnindeki toprağa geçmiştir. Bendeki herşeyin kendi öz vatanındadır özdür, ve böylesi iç içe işleyiş aşk kelimesi ile bile kimlik kazanmıyor aynur. Varlığımda hiçlik gibi görünen bir yere hızla yaklaştığım şu noktada dahi, yeni hissel imgelerini ve duygusal karakterlerini oluşturmaya devam edip bunları kara sevda beyaz aşk pembe sevgi biçimine dönüştürmeye devam eden ahmak bir gönüle sahibim aynur. Sana muhtaçlık süremi kısaltması için kime yalvarmalıyım. Ne kadar yazsam tüm satırlar en başa dönecek biliyorum, doldurduğum tüm ard satırlar daha önümdeki boş alan gibi hiç yazılmamış gibi duruyor. Anlatarak bağırp çağırarak can yakarak ulaşmak istenilen amaca susarak daha hızlı ulaşabilir belki de insan. Fakat acı cekmek çırpınma refleksi oluşturuyor insanda, insanın ayrılığa ve onun ayrılık acısına geliştirdiği korku türü ölüme oranla çok daha ürkütücü boyutta ortaya çıkıyor. Çünkü ölüm mutlak olan son, zihnimiz onu en arka odalarında kapalı tutsa da bir şekilde kabullenmiş olmalı kaygı olsada korku duymuyoruz bundan. Lakin ayrılık bizim için netice beklentili bir durum değil ve buna hazır duygusal ruhsal varlıksal anlamda kabülü zor. Belki ondandır şimdi en çaresiz insan zavallılığına düşmemiz. Doğanın fiziki imkanları sayesinde ete kemiğe bulanmışız yaşıyor canlıyız muhakkak, lakin yaşamın yaşamanın bütün hazzına güzelliklerine ancak senden ulaşabiliyor mutluluğa ancak üzerinden bağlanabiliyorum ben. Şimdi duygularından umut kesilip hislerimin gönlün tarafından fişi kesildikten sonra, ilahi kudret ünitesinde yaşatılarak nefes alıp verişim sağlanmış ne hazzı var aynur ? İşte bu yüzden seni benden ayırman mümkün değil, benim benden büyük parçamı sökebilirsin ancak. Ve byle bir koparılış elle tutulur şekilde yüreğimi fiziki şekilde avuçlayıp yerinden sökülüşü kadar canlı ve kanlı olmayacaktır elbet. Dayanabileceğim değil tamam bunu düşünmüyorsun, ama dayanabileceğin ölçü de acı çektir. Ben kendim istesem kendi tırnağımı söktürebilirmisin yanında bana ? hayır değilmi aynur çünkü kıyamazssın. O halde sırf kan göremeyeceksin diye parçalara bölmesenmi beni aynur ? Sayısız kusur sahibi insan olarak kusursuz bir aşığım ben, şu halde bile uzağından yaydığın duygupatik dalgaların kalbime vuruşunu tüm varlığımda hissedebiliyorum. Bu coşkunun sihiri altında dünyamı şu halde bile habersiz büyütüyor varlığını her kademede merkezileştiriyorsun aynur. Tüm bu hallerime rağmen her biri ayrı tezahürünü taşıyarak gönlümde uçuşan kelebeklerin ürkütüyorlar seni artık benden. Zira ben kalbinde sana doğduğum ilk günki gibi çırılçıplak bir aşık olarak utanmadan dimdik duramıyorum duygun karşısında artık. Senden bağımsız senden habersiz utanıyorum onlardan, ve bütün senli benli hislerime sarınıp sarmalanmak bile ayıbımı kapatmıyor. Zihnimdeki fikrin, ruhumdaki hayalin, gönlümdeki saflığından utanıyorum. Yaptığım herşeye hatadır denilemez, elimde olmayan sebepleri de duygu durumumla senkroniZe edip kendime mazeret programı çıkaracak değilim. zira hiçbir mazeret neticeyi etkilemez. Fakat senin bendeki ağırlığın dünyayı tartar, evet seni üzdüm aynur, aşk insana istemediği şeyler de yaptırabiliyor. Bilincini yitiriyor insan bazen, kendinden daha güçlü işleyen bir girdapa kaptırıyorsun kendini. Ahlaksızlıktan insanı ayıran mesafeyi bile koruyamıyorsun. aşkın gözü gerçekten kör, hem iyiye hem kötüye bilmeden gidiyorsun. Herşey için çok üzgünüm çok pişmanım, devletlerin soğuk yasaları duygudan yoksun kurşun gibi ağır maddelerden oluşmasına rağmen etkin pişmanlık hükmüne yer verip etkikisiz bir iyi hal uyguluyor cezadan. Sen sırf duygudan oluşan etten kemikten insan, gönlümün büyük haimi olarak bana bu hakkı tanımazmısın aynur ? Gönlünde kendince bir mantığı var ama aksak işliyor, doğruları biliyordum hep bildi ama uygulamada yanlışlarımla hareket ettim. beni mistik aşkın dergahına sokmuş yaşayan bir evliya varken ben şeytana uydum belki cehennemi hak ediyoum ama sensizliği değil aynur. Gidiş saatinin üzerime doğru yaklaşımının korusuna karşı son kalan cesaretimle sözlerimi kalışının önüne yetiştiremem biliyorum. Tüm yazdıklarımı silmekle en küçük satıra tutunabilmek arasındaki endişeli mektubumu bitirirken, yaşam da ölümün zıddı ama hiç onayımızı almadan bizi köpri yaparak birleşiyor biz neden ayrılıuoruz aynur. Dünyanın en büyük batığından yazıyorum sana bu sözleri,içimde yaşamın yaşamanın en büyük keşfi sen. Elbetteki hiçim aynur, hiçim de bunu en çokta kendimi seninle kıyasladığımda anlıyorum. Sana baktığım ana kadar gözlerim hiç işe yaramamamıştı sanki,sevgin benim olana kadar değerli hiçbir şeyin sahibi olmadım. Bir beşinci mevsimiz biz, baharın tomurcuğunu, yazın sıcağını ve kış soğuğunu aynı anda barındıran. Her günde yirmi beşinci saatimiz, altmış birinci dakikamız var, hayatın içinde fazladan bir yaşamımız var bizim gitmesenmi aynur... Bilmediğin yönlerim de olduğunun en kötülerini gördün öğrendin, fakat ben yine bildiğin kişiyim. O büyük aşkın sahibi küçük insan benim aynur...
..
Korku-yorum
İnsan, insandan korkar mı?
Ben korkuyorum!
Belki beni yemezler
İşkence de etmezler cismime belki
Ama kırarlar kalbimi
..
Kriz devri kapandı, o günler dünde kaldı
Yeni bir çağ açıldı, küffâra korku saldı…
17/04/’17
..
