Orkide yapraklarina dokundum seni hatirladim sevgili yar,
Allah bilir ne cektigimi, uzuntuler bosuna dersin sana donmeyecegim dersin sanki duyar gibiyim, hayatimin anlamisin sevgili yar, Allah birdir sana olan sevgimin dogrulugu gibi, korku tanimam Allahtan baska, hersey gonlunce olsun daglarda ceylanlar gezer, bakislari senin gozlerine benzer, sevdigim sensin bilirsin, ey yarim.
..
Korku ve yalnızlık
Su kadar olası
Kaç kez geçtin yanımdan
Oradaydın ve bakamadım
Korku, kemirdi kalbimi
Kalmadı geriye cesaretimden
Belkide böyle olması gerekiyordu
..
Veda sözlerin giyotin ağzı gibiydi. Son bakışınla sağır, dilsiz, aşksız, kitapsız bıraktın.
-Kesildim; ama aşk aktı. Ben meğer aşkımızın İsmail’iymişim.Aşkımıza kurban edildiğini düşünmüşüm. Meğer İsmailiyimiş düşlerim.
-Yol boyu bin bir yol döşeniyor düşlerime.
Konuşma , yazma, beni özleme deme.
Her duyum haykırıyorken, gözlerimin feri sönmüşken. Beni sönmüş volkan kılamazsın.
Aşkım y’anar/dağ.
..
İnanmak korkuyu yener.
Eğer inanmıyorsan korkularla yüzleşirsin
Korkunun en büyük besleyicisi hareketsizliktir.
İnanırsan harekete geçersin
..
Bu dünyaya kim mekân kurmuş ki, biz kuralım.?
Hep yarın olsun diye, yarını beklemekler.
Ölüm mutlak, kim karşı durmuş ki biz duralım.?
Korku dağları bekler, boşa geçmiş emekler.!
..
Sımsıcak güneş doğar gözlerinde senin.
En büyülü şarkılar sözlerinde senin.
Kalmazdı yüreğimde.üzüntü,korku,tasa
Yatabilseydim nermin dizlerinde senin.
..
Yaşamın rampası geride kalmış
Hayat uzantısı, başka bir hayat…
Korku, ümit, panik aklımı almış
Sona doğru, zaman sarar, bir saat.
..
Dogrudan düzgünden dogasindan dünyasindan birlikte yasam hukukunun ve birbiriyle hep beraberce yasamak hakkinin tayin oldugu dünya güzelliginde kendine sunulan bütün degerler dogasi zenginligini devraldigi gibi nesillerarasi kopmaz ayrilmaz iliski baglariyla iletip iliskilenerek devretmezse, pürüzsüz yahut takintisiz-engelsiz isleyen herbir düzenini hem dününden hem gününden depremsel kopuslarla acimasizca yitirir; hayatta tutan olanca yasamsal baglantisi kopar; sorumlulugu ilgisi hevesi huzuru bir bir azaldikca azalan öznel nesnel tüm yoksunlugunu kir karanlik kavga kargasa illet zillet gibi mutsuz umutsuzlugun üstünden gelemeyecegi ve altindan kolay kolay kalkamayacagi yerlesik salgin silsilesi sorunlar yigini kaplar ve kusatir, insan denenin berbat bataklasmis dünyasini.
Dogrudan dürüstlükten hukuktan haktan cesaretten duyumdan histen hevesten idrakten iradeden ahlaktan vicdamdan sevgiden merhametten sevkatten ilgiden alakadan yurttan üretimden emekten topraktan özü belli sözüne güvenilir kisilikten karakterden iliskisini bagini cirilciplak siddet ve nefret seckin örneklemeliligine kiskirtip kamcilayan hayatinin bas belasi halini almissa insan, icine düstügü cökmüs cürümüs ve bütün öldürücüleri bedeninde bünyesinde barindirip tasiyan ruhun hic birbiriyle saglikli huzurlu dengelerde ilgi yahut iliskisi kalmayan bütün sistemlerin bozulup devamli birbirine askinti, huzursuzluk, yük, saldiri, siddet, agri, baski, sanci, sizi, dayanilmazlik, katlanilmazlik, musallat, dert, gam, keder.takinti, saplanti, üzüntü, yozuntu, bezginlik, daralma, sogulma, kacak, bikkinlik, eza, eziyet, cefa, azap, gazap, cebir, cile, zulüm, carsizlik, dermansizlik, yorgunluk, halsizlik, hazimsizlik,zor, sindirimsizlik, aptallasma, bilgisizlik,karamsarlik, kayitsizlik….gibi saymakla bitmeyen hayat yoksunu darligi zorlugu yikip yagdirarak dibinde debelendigi kusatilmis mahkumiyetin yalnizi ve yabancisi konumuna zifirleyip zindanlastrir.
Hali birbirinden kopmus uzaklasmis usanmis yasam dokularinin artik hicbir duyarliligi dokunup isleyemeyecek derecede hurdalasmis molozlar bütününü can, ruh ve beden olarak üstünde tasiyan insan, dibinde debelenip `denize düsen yilana sarilir `söz hakliliginin klavuzlugu rehberligini dahi duyup umursayamayacak derecede her önüne gelen ici disi karanlik belirtilerden care dilenir, yol aranir, yöntem sorunur, huy ve karakter danisir….
Kimi neyi hangi ihtiyac dogrultusunda hangi organ yahut doku bakimindan sivriltip ona göre kulp, kanat, kuyruk, huy,boy, boyut, eylem, söylem, gözlem, olay, ilgi, zevk, aliskanlik, beden, kanun, kural, kurgu, bünye, kurulum, tabiat, cevre veya ruh gelistirerek koyun kuzu agac nehir sanat siyaset söz edebiyat din kültür gibi buyurmadikca havlamayan yahut isliklamadikca ötmeyen apartman derinligi donlu tangali süpermarka evcillesmis hayvan ve bitkisellik dünyasi benzeri niteligini yitirip sifatini bozarak vasfini kaybetmisler arasindaki serbest piyasali küresel cinnet cehennem rafinda,elbetteki insane n bas gedikli köseye oturtulup harac mezat edilecekti…
Hayatin olabildiginden ölünebilinecek en son hadsizligine hak hukuk tanimayarak kendini kendisiyle yaristirip katlayan sifir maliyetli ve zulum pahasi paylasimsiz üretimler icin, hayali güdülüp düsünde yatilan dünya güzelliginin adim atilasi tüm nefes alinabilinecek herbir mekanini yahut anini soygun, vurgun, kin, nefret,acimasizlik,sahtekarik,samimiyetsizlik, öcü, korku,kabus, lanet, khir, kakic, diyet, sömürü, isgal, talan, yolsuzluk,kusku,karanlik endise dolusu aracarla kolayca tepkisiz teslimiyete götürücü ablukada kendine göre herseyi ÖZELLESTIREN gasptan bütün insanlik disi kanunsuzluga devlet yetkisiyle kendini kurup kiliflayan servet saltanat sahipliligi, ` önüne hangi yilan gelirse ona hic cekinge koymadan tutunma ` imdadinin nabzina göre serbet surupicirecektir. Önüne gelene, yani issiz geleceksiz sosyal siyasal ekonomik veya kültürel tüm insani degerliligini hepten VASFi SIFATI YITENLER arasinda caresiz halsiz kimsiz kimsesiz sorunlu bunalimli dein diplerde göre göre yasamin onca bütün öldürücü kahrecidi zikkimlariyla zehirleserek cirpinip debelenen durumdan her bir talana, hurafeye, karanliga, kiskirtmaya, catismaya, siddete, ayrismaya, bölünmeye, illete, engele,suskuna, küskünlüge, kötümserlige, karamsarliga, yozlastirmaya, haksizliga, hukuksuzuga, öfkeye,kindarliga,kötürümlülüge, sindirilmislige, kandirilmisliga, sömürüye, yolsuzluga, onursuzlastirmaya sonsuz sinirsiz inana güvene, bitmez tükenmez KAZZIK YEMELERiN günü gününden beter getiren mutsuz-umutsuzluk tükenmisligi sokaklarinda kendini canindan ve dünyasindan vazgecmis her öldürücü ermine uyarlanmis ölü ayarli yitiklikte bulmaktan….git gide herseyden inancini yitirir veya herkese kusku, nefret, uzak, soguk, hin, korku, hileli, arizali, dalavereci, dolandirici,tezgahci güvensizligiyle bakarak herkesin kendi cüssesince kuruldugu (herkesin kendini artik tasidigi öldürücüler kadar silahlanip pusatlandigi bir bedenin ruhu bedeninden ayrilmis kopmus bütün sistemleri karsilikli birbirinin ilgisiz bagsiz hurda yüklü celladina dönüsmüs bünyeer gibi) ve saplandigi korkulari oraninda basina buyruk bozulmalari devlet diye hayatin islemez calismaz sokaklarina azad edip saldigi illet musaalasina dönüsür.
Cantasindan biber gazi torpidosundan kama top tüfek veya depriaj pedalinin dibinden beyzbol sopasi hic eksik olmayan YURO-AMERiKAN gringolasmasi darmadaginikligi, huyunu karakterini en ulasilmaz verimlilikle kimi yahut neyi hangi yönüyle azmanlastirip kimyasal hormon tohumlasmasinin serbest piyasa Pazar sistematigine cerrahladigi kapis kapis tüketimli üretilmislikten dogup büyüyüp; hizla tüm dünyayi özellikle yayilip kapsayan bulaskinliktadir.
Hic mi hickimseyi kendi özgün iradeli dogalligina birakmayacak sekilde ve hersey kimildadikca tam boy bataga etrafi bozgun düzenekli kiskaclarla sarilacaginin etkisine alacak boyutta kasip kavuran SIDDET UNSURLU uydurulmus akil; becerilmis sanat, etkisizlestirilmis söz, yalakalandirilmis edebiyat, tabiatli huy, tavirlandirilmis süs, takinilmis kilif, külüstürlestirilmis kanun, kanunsuzlastirilmis hukuk, özendirilmis fiyaka, özümsendirilmis kargasa,düzenlenmis davranis, bezenmis tutum, etkisislestirilmis tavir,ismarlanmis inanc, benimsendirilmis karanlik, hazimsandirilmis bozgun, ayarlanmis güdümlülük, yutturulmus kölelik, alistirilmis karaktersizlik, kelepcelendirilmis düsünce, kaliplastirilmis bagimlilik, kayitsizlandirilmis sorumluluk, sinmis depdebe, sizmis desise, köklesmis cürüme, cörekesmis catisma, terbiyelendirilmis ayrisma, kiskirtilmis kin, sahtelestirilmis özgürlük, kamcilanmis heves, kudurtulmus gerilim, sahtekarlastirilmis baris, soyutlastirilmis sevgi, azdirilmis bencillik, kimsesizlestirilmis toplum ve kizistirilmis bölünmeler yoluyla gecmiinden kopartilip geleceksizlige yalvar yakar her rast gelenden mutsuz umutsuzluk danisan varlik, vasfini yitirmis niteliksizlikler dünyasinda devamlilikla kendinden beklenilen yüksek verimli sömürü carkinin kosulsuz kabullenen elamani olarak (buyruldukca ölüp ölüp üzülen iliklerine kadar ezilmis talan edilmis piyasa pazari etiketli) birbiriyle herkesten daha üstünü olma derdini kendine dava edip, gölgesiyle nizaha tutusmus insan seklindeki mahrum mahkumiyeti icindir.
..
Korku ormanında cesaretimsin
Pastadan evdeki esaretimsin.
Biz aynı çarmıha mıhlananlarız
Ben senin dünyanım, sen ahretimsin.
..
Kurşunlar yagmur olmuş yagıyordu,
Aklıma ölüm degil sen düştün,
Vuruldum gülüm kanım akıyordu,
Gözlerime ölüm degil sen düştün.
Karanlık,yüreklere korku salıyordu,
Gecenin kuru ayazı yüzleri yalıyordu,
..
Zikir ki; korku umutla karışık,
Zikir ki; kalpler kalıpla barışık…
01.12.2008
www.ekremsama.com
..
Gecenin sessizliği korkuları uyandırır
Korkular beyinlerde insanları kandırır
Seversen korku biter, hayat gelir gönlüne
Hayat dediğin ise aşklara inandırır
..
Dağlar boşalınca doğallığından
Şehirleri sardı korkular
Annesinin kucağına atladı çocuk
Ya da eteğine yapıştı ablasının
Okul yolu,korku yolu
Çalışmak sınav korkusu
..
Sana bir nazar etsem, hicabım ayaklanır.
Korku duyar hasretim, yüreğime saklanır.
Kirpiğini görmeye, bir türlü katlanamaz,
Çektiğim kara sevda, utancımla aklanır.
..
Coşkun bir ırmak gibi,ruhuma aksan diyorum.
Gönlümü sana açtım,eğilip baksan diyorum.
Kalmazdı yüreğimde,üzüntü,korku,tasa;
Beni sevsen,okşasan ve kucaklasan diyorum.
..
Mücadele yaşam biçimidir ve insanlar cesursa mücadele ederler.Sinmek kabullenmek şiddeti yaşamak adına bir insana yakışmaz.Esaret altında kalan ulusların camilerinde cuma namazı kılınmaz.Şiddetin en yoğun yaşandığı yer savaştır cephedir.Orada ölmemek için öldürmek zorundasındır.Oysa orada bile kurallar vardır.kadın, çocuk ve yaşlılara şiddet uygulanmaz.Mertçedir savaş bile olsa mücadele.Sen kadın, çocuk ve yaşlıysan bunların getirdiği haklara sahipsin demektir.Sinmek ve şiddeti kabullenmek insana yakışmaz.Yüreğindeki korkular güne gelir sevgiyi siler.
Korku ve nefret en garip duygudur.Bunu zamanla anlar insan daha acısı ise karşındaki insanın vahşileşmesini sadece seyredebilmektir.Canavarlaşmış sevgi yoksunu birini bir birey olarak seyredebilmek sana acı verir.Ama yapabileceklerimiz sınırlıdır.Oysa o bir kadındır annedir, duyguları ile yaşamaktadır.Kırılan gururu onu hayattan kopartmaktadır an be an.Bir erkek olarak gücüme gidiyor hergün şiddete uğramış bir kadını görmek birşeyler yapmam gerektiğini söylüyor bana
..
Denizde bir balık var
Balıkta bir neşe
Kıyıda bir çocuk var
Çocukta bir neşe
Elinde bir olta var
..
Hepimiz zaman zaman korku ve sevgi denen duygudan nasibimizi almışızdır ve yaşadığımız müddetçe de almaya devam edeceğiz.
Ortak sevgi ve korkularımız olduğu gibi kişiye göre değişen sevgi ve korku çeşitleri de vardır, fakat bu yazımda sevgi ve korku çeşitlerini sıralamaktan çok, korku ve sevgi insana neler yaptırır? sorusuna cevap bulmaya çalıştım.
Mesela; sınıfta kalmaktan korkan öğrenci dersine çalışır ve okuluna zamanında gidip/gelmeye gayret eder. Hem okulunu seven öğrenci de okuluna zamanında gider ve derslerine severek çalışır.
Eşinden korkan ve ya eşini seven, kadın/erkek eşlerse, davranışlarını bu korku ve sevgiye göre ayarlar, mesela evlerine vaktinde giderler, eşlerinden habersiz iş yapmamaya özen gösterirler.
..
ey ruhumun, bedenimin sahibi aşk
ey olmayınca aldığım nefesleri bile lanetlediğim,yokluğun
ey gecelerimin korku dolu sensizliği
hadi söyle gelecekmisin?
..
Yine bir sızı var,toprağa düşen damlalarda.
Yine bir sızı var,uğuldayan rüzgarlarda.
Yine bir sızı var,hüzün çöken bu akşamda.
Yine bir sızı var,kaybolan ufuklarda.
Yine bir acı var,ta uzaklarda bir yerlerde.
Yine bir acı var,topraktan gelen o çılgın seste.
..
Kaosun krallığı yüzyılları sarsan büyük savaşlar
Korku ve gözyaşı zafer ve kan
Mekanın tarihin hazin yıkılışı durmadan üstüste binişi
Geçmişten günümüze akan nehrin etten ve kandan köprüsü artık dur yeter!
..
Mübarek Recep ayını bitirdik, Şaban ayının da sonları yaklaşıyor, üç ayların sultanı Ramazan Ayına çok az kaldı. Daha ilk günden uhrevi bir hava yerleşiyor tüm memlekete ve İslam Alemine ya da en azından ben öyle gözlemliyorum, başkasına nasıl gelir bilemem... Şimdi beylik laflar ile size orucunuzu tutun, namazını kılın, zekatınızı verin diye nasihat etmeyeceğim, bunların bilincinde olan insanlar zaten yapıyor, yapmayanlarda umulur ki Allah'ın hidayet etmesi ile bir şekilde ibadetlerin bir ucundan tutarlar. ''Rahmetim gazabımı kat kat geçmiştir.'' diyen bir yüce yaratıcının Cenabı Allah'ın huzurundayız hepimiz...
Ne büyük mutluluk bizler için hem Müslüman hem de Türk olarak doğmuşuz. Bizlerden başka başka ülkelerde de sayısız Müslüman da Ramazanı karşılamaya hazırlanıyor. Savaşlar içinde olan, fakirlik ve açlık ile boğuşan bir dolu İslam Ülkesi var. Bizler burada rahat yataklarımızda uyurken, yatıp kalkarken o dindaşlarımız ağır bir imtihandan geçiyorlar, tabi aynı zamanda bizler de onlar ilgilenip ilgilenmemek konusunda imtihandan geçiyoruz. Allah yardım etsin bizlere de onlara da... Onlar sabırla, biz de yaptığımız ve yapacağımız iyilikler ile bu sınavları alnımızın akıyla verelim...
..
Yarın beni terkediyorsun. sensizliğin arifesini on yıl kadar uzun ve mübarek bir bayramın son günü gibimi yaşamam gerekiyor şimdi? dakika sayısı sürekli artan durağan bir saat ya da mapushaneye ayarlı bir zaman dilimi modunda yarın başlayacak acıya bugünden yoğunlaşarakmı hazırlanmalıyım? inatçı ve güçlü kudurgan her iki eşit zıt duygunun, kudurgan bir gayretle birbirini örseleyerek kendi biçimini almaya almaya zorladığı durumda, hassas ruhumu düşen görev nedir aynur? can kaynağından berrak bir durulukla fışkırarak, az önce ile biraz sonra algısı arasında akıp giden yaşam çayının en bulanık yerine doğru sürükleniyorum. kendi satır aralarımda kendime tanıdığım o elzem hak tanınmıyor bana, küçücük bir bekleme süresi vermiyor insana hayat. Gönlümde taze filiz sırasını bekleyen duygu tohumu çekirdekleri, seni hiç bilmeden bu ayrılık bataklığına sürüklenip çürüyecekler mi? Öyle ise sen, yüreğimin derinliklerinden kutlu duygunu yüklenmiş kabene gelen o zengin sürre alayı kervanlarının kaderini hiç hiç bilmeyecekmisin ? Bizden ortak yarınımızı alarak bildiğim sensizliği bana bırakıp hiç bilmediğim bensizliğe taşınırken, aşkının sözleşmeli işçisi yıllardır tam mesai çalışan duygularıma, ilişkimizin tek taraflı fes edilip artık işleyişinden kovulduklarını kim açıklayacak? Gözlerinin gönlüme çağırışı yaptığı o ilk seraba elverişli balkonu olan yaşanmışlıklarla örülü yaşanmaz anılar evi tazminatına hak kazandığımı kim açıklayacak ? Bana dönmeyeceğini bilerek yaşamaktansa ölmek dahamı dahamı iyidir aynur? Ya da sırf o balkon için yokluğunu solumaya değermiydi yoksa ? Hislerimin doğurduğu öz duyguları biyolojik olarak hissediyorum, lakin onları büyüterek bu boya sen getirmedin mi? şimdim sana bylesine muhtaçken beni bırakıp yarına mı gidiyorsun aynur? son yemeğim dünkü busen, yastığından aldiğim saçın elime verilmiş haşlanmış yumurta, ve sen giden ikinci annemmi olacaksın ? gçnlüm de o çocukl aynı kaderimi paylaşacak aynur ? ama sen o kadar acımasız sayılmazsın annem terkettiğinde ben küçüktüm daha, oysa sana dair duygularım kocaman oldular kendi başının çaresine bakabilirler öyle değilmi. Keşke bu o kadar kolay olsa aynur, hayat tabağında seni benzersiz bir nimet olarak tek güzel şey olarak önüme sunan yaşamın, her zerresini arsız ve aç bir his gurmesi iştahıyla öğüterek yarın sevgi açlığından ölecekmiş gibi yaşadım ben. Duygusal obezliğe şimdi ani bir sensizlik diyeti hisssel ölüm orucundan başka şey değil, olması imkansız olan ne olsa da gitmesen aynur. Güzel yazının bembeyaz kağıda, organik gülün kendi kokusuna, her tavrın sana, kuranın muhammede inancın allaha yakışması gibi yakışıktık birbirimize. Her güzel şeyi sana borçluyum bütün mutlulukların ilhamı sensin aynur. Yoksa ben ne bilirdim sevdiğinin bi çift eli sayesinde dünyayı avuçlarında tutabildiğini. Ne bilirdim görmek istediğin herşey bir insan gözü içine sığabiliyormuş. Nerden bilirdim bir insan balonunun gerçek bir sevgi ile üflendiğinde tüm evreni kaplayıp her bir yanını boşluk bırakmaksızın kaplayabileceğini. Eğer bizzat bana yaşatmamış olsan hangi söz hangi yazı bildirecekti banabu kutlu nefesin benim gönül ciğerimin içinde bulunabileceğini. Beni affetmeyeceğinin ürkiticü ihtimali düşüveriyor ağır bir şekilde üzerime, korkunçtan yüksek dehşetten alçak ara bir duyguyu sınıfsız bir ürperti ile karşılıyorum. Bunun tezahürü öyle şeyki aynur, bütün refleks mekanizmalarımı felç ediyor gardımla birlikte kalemim elim ayağımda düşü düşüveriyor sanki. Ama ne zamanki belki de gitmeyeceğinin ihtimali kalabalık olumsuzluklar içinden minicik başını uzatıyor, düşmüş gardımla birlikte parmaklarım da kendi yerlerinde canlanıyor o zaman. Öyle haylaz oluyorlarki sorma, hani tutki tutasın aynur. Yazıya dökülemeyen söylem, ve söylemi mümkün olamayan yazı ile dolu bir gönül arşivim var ya benim? İşte sanki oradan birşey bir, bir, işte birşeyi tasvir edecekmiş gibi oluyorki bu başarısız başarı bile edebiyatın ilahı gibi hissettiriyor insanı. Söylenmeye muhtaç o kadar kelime var ki dilimin hemen altında, kalemimden ırmaklar klavyeden ehirler akıtsam yinde yetersiz kalır satırlar. Dev gibi bir aşkı aynı büyüklükte coşkuyla ifadeye girişip sayfalarca çaba sonunda minicik söylemler üretmek, en büyük insan beceriksizliği bu olmalı aynur. Eğer ben, Sen demişsem, mümkün olan en üst düzeyde neyi tam kimi hangi duyguyu anlatıp vurgulamışım hangi boyutta bir önemi vurgulamışım içimde sana dair ne var bunu eksiğinden arındırıp ifade etmenin imkanı yok aynur. İnsan için dünyayı anlamak onu insansala indirgeyip küçük damgasını basmakmış, bizim evrenimizle karıncaların evreni bir değilmiş ya hani aynur ? o sebep gönül anlayışı ile sözün anlatımı daha baştan kusurlu kalıyor. Ne yazarsam yazayım duygu ve hislerimdeki mükemmeliyetin insan eli ile bir biçime sığdırılmak zorunda kalınılıyor. Oysa bu durum dünyayı fındık kabuğuna sığdırma beyhudeliğinden başka şey degil. Aşkın gönlümüzde oluşturduğu tezahürleri aşık olduğuna ulaştırabilmek karınca sırtına tonlarca amacı yükleyerek fizana tşımasını ummaya benziyor. Analamının güneşi anlatımın bulutları ile kapatılıyor aynur. Ama sende biliyorsunki senin her halinin kökleri benim varlığımın en derirnindeki toprağa geçmiştir. Bendeki herşeyin kendi öz vatanındadır özdür, ve böylesi iç içe işleyiş aşk kelimesi ile bile kimlik kazanmıyor aynur. Varlığımda hiçlik gibi görünen bir yere hızla yaklaştığım şu noktada dahi, yeni hissel imgelerini ve duygusal karakterlerini oluşturmaya devam edip bunları kara sevda beyaz aşk pembe sevgi biçimine dönüştürmeye devam eden ahmak bir gönüle sahibim aynur. Sana muhtaçlık süremi kısaltması için kime yalvarmalıyım. Ne kadar yazsam tüm satırlar en başa dönecek biliyorum, doldurduğum tüm ard satırlar daha önümdeki boş alan gibi hiç yazılmamış gibi duruyor. Anlatarak bağırp çağırarak can yakarak ulaşmak istenilen amaca susarak daha hızlı ulaşabilir belki de insan. Fakat acı cekmek çırpınma refleksi oluşturuyor insanda, insanın ayrılığa ve onun ayrılık acısına geliştirdiği korku türü ölüme oranla çok daha ürkütücü boyutta ortaya çıkıyor. Çünkü ölüm mutlak olan son, zihnimiz onu en arka odalarında kapalı tutsa da bir şekilde kabullenmiş olmalı kaygı olsada korku duymuyoruz bundan. Lakin ayrılık bizim için netice beklentili bir durum değil ve buna hazır duygusal ruhsal varlıksal anlamda kabülü zor. Belki ondandır şimdi en çaresiz insan zavallılığına düşmemiz. Doğanın fiziki imkanları sayesinde ete kemiğe bulanmışız yaşıyor canlıyız muhakkak, lakin yaşamın yaşamanın bütün hazzına güzelliklerine ancak senden ulaşabiliyor mutluluğa ancak üzerinden bağlanabiliyorum ben. Şimdi duygularından umut kesilip hislerimin gönlün tarafından fişi kesildikten sonra, ilahi kudret ünitesinde yaşatılarak nefes alıp verişim sağlanmış ne hazzı var aynur ? İşte bu yüzden seni benden ayırman mümkün değil, benim benden büyük parçamı sökebilirsin ancak. Ve byle bir koparılış elle tutulur şekilde yüreğimi fiziki şekilde avuçlayıp yerinden sökülüşü kadar canlı ve kanlı olmayacaktır elbet. Dayanabileceğim değil tamam bunu düşünmüyorsun, ama dayanabileceğin ölçü de acı çektir. Ben kendim istesem kendi tırnağımı söktürebilirmisin yanında bana ? hayır değilmi aynur çünkü kıyamazssın. O halde sırf kan göremeyeceksin diye parçalara bölmesenmi beni aynur ? Sayısız kusur sahibi insan olarak kusursuz bir aşığım ben, şu halde bile uzağından yaydığın duygupatik dalgaların kalbime vuruşunu tüm varlığımda hissedebiliyorum. Bu coşkunun sihiri altında dünyamı şu halde bile habersiz büyütüyor varlığını her kademede merkezileştiriyorsun aynur. Tüm bu hallerime rağmen her biri ayrı tezahürünü taşıyarak gönlümde uçuşan kelebeklerin ürkütüyorlar seni artık benden. Zira ben kalbinde sana doğduğum ilk günki gibi çırılçıplak bir aşık olarak utanmadan dimdik duramıyorum duygun karşısında artık. Senden bağımsız senden habersiz utanıyorum onlardan, ve bütün senli benli hislerime sarınıp sarmalanmak bile ayıbımı kapatmıyor. Zihnimdeki fikrin, ruhumdaki hayalin, gönlümdeki saflığından utanıyorum. Yaptığım herşeye hatadır denilemez, elimde olmayan sebepleri de duygu durumumla senkroniZe edip kendime mazeret programı çıkaracak değilim. zira hiçbir mazeret neticeyi etkilemez. Fakat senin bendeki ağırlığın dünyayı tartar, evet seni üzdüm aynur, aşk insana istemediği şeyler de yaptırabiliyor. Bilincini yitiriyor insan bazen, kendinden daha güçlü işleyen bir girdapa kaptırıyorsun kendini. Ahlaksızlıktan insanı ayıran mesafeyi bile koruyamıyorsun. aşkın gözü gerçekten kör, hem iyiye hem kötüye bilmeden gidiyorsun. Herşey için çok üzgünüm çok pişmanım, devletlerin soğuk yasaları duygudan yoksun kurşun gibi ağır maddelerden oluşmasına rağmen etkin pişmanlık hükmüne yer verip etkikisiz bir iyi hal uyguluyor cezadan. Sen sırf duygudan oluşan etten kemikten insan, gönlümün büyük haimi olarak bana bu hakkı tanımazmısın aynur ? Gönlünde kendince bir mantığı var ama aksak işliyor, doğruları biliyordum hep bildi ama uygulamada yanlışlarımla hareket ettim. beni mistik aşkın dergahına sokmuş yaşayan bir evliya varken ben şeytana uydum belki cehennemi hak ediyoum ama sensizliği değil aynur. Gidiş saatinin üzerime doğru yaklaşımının korusuna karşı son kalan cesaretimle sözlerimi kalışının önüne yetiştiremem biliyorum. Tüm yazdıklarımı silmekle en küçük satıra tutunabilmek arasındaki endişeli mektubumu bitirirken, yaşam da ölümün zıddı ama hiç onayımızı almadan bizi köpri yaparak birleşiyor biz neden ayrılıuoruz aynur. Dünyanın en büyük batığından yazıyorum sana bu sözleri,içimde yaşamın yaşamanın en büyük keşfi sen. Elbetteki hiçim aynur, hiçim de bunu en çokta kendimi seninle kıyasladığımda anlıyorum. Sana baktığım ana kadar gözlerim hiç işe yaramamamıştı sanki,sevgin benim olana kadar değerli hiçbir şeyin sahibi olmadım. Bir beşinci mevsimiz biz, baharın tomurcuğunu, yazın sıcağını ve kış soğuğunu aynı anda barındıran. Her günde yirmi beşinci saatimiz, altmış birinci dakikamız var, hayatın içinde fazladan bir yaşamımız var bizim gitmesenmi aynur... Bilmediğin yönlerim de olduğunun en kötülerini gördün öğrendin, fakat ben yine bildiğin kişiyim. O büyük aşkın sahibi küçük insan benim aynur...
..
Korku-yorum
İnsan, insandan korkar mı?
Ben korkuyorum!
Belki beni yemezler
İşkence de etmezler cismime belki
Ama kırarlar kalbimi
..
Kriz devri kapandı, o günler dünde kaldı
Yeni bir çağ açıldı, küffâra korku saldı…
17/04/’17
..
