Korku,Soğuk,Gül ve Ölüm Şiiri - Mehmet B ...

Hani korkar ya gece güneşten,
Çırpınır ya balık oltada,
Ben de geceyim, oltadaki balığım işte.
İnsan ne kadar da korkuyor seni sevince.

Titrersin ya kışın soğuğunda belki bir tepede
Düşlersin sıcak bir denizi, çiçekleri, baharı…
Anlamadı yüreğim kış mısın, bahar mı?
İnsan ne kadar da üşüyor seni sevince.

Kırmızıdan bile kırmızı bir gül düştü denize,
Deniz bile soğutamadı, gül yine sıcak, hala sıcak.
Ne olur dokunma gülüme!
İnsan ne kadar da soluyor seni sevince.

Neyse ki Azrail bir dost dar günümde,
Sorarlarsa bir gün niye gitti diye,
Desinler ki çok aptaldı; sevdi,
İnsan ne kadar da ölüyor seni sevince.

MEHMET BAŞAK