Korku Şiiri - Ertuğrul Şakar

Korkuyorum,korku benim doğal içkim
Yangınlara ne kadar kav olduğumu görmüyor musun
Anızlar kalmış buğday tanelerinin arkasında
Yaz dedin mi ağustos sıcağı basıyor içimi
Suları tılsımlıyor buhar
Kabuk çatlaklarında

Boynumdaki kolyeler çiçek esaretidir

Not:
Yinelenmeyi bitmezlik mi sanıyorsun
Ter kokusunu yağmur değmiş gibi ıslayıp
Bir kır kokusuna bürününce sessizlik
Parmaklarınım kıvrımlarını soyarım avucuna
Ten bütün katmanlarıyla yaşlanır
Adın tramvay duraklarında kaybolur gider

Dilekler melek atmosferlerin kanatlarında dua olur
Sular akar hayallerimin çakıl taşlarında
Susmak en doğal konışmamdır tenimde

Yanılmak yaşamayı fark etmektir birden

Çölde her ağaç fazlalık değil mi sence
Kumdur,kabuk sanarak kaldırdığın zaman
Gündüz karanlığını yüklenir gece

Saklamalıyım acı parmak uçlarımı çağırmadan

Derkenar:
Yinelenmek acıyı çeliklemektir sevince