Korku Şiiri - Yusuf Şeyhun

Kırık parçaların kaynaşmamış haliyle bütün olmuşum sanki
En ufak esintide dağılıyor parçalarım, yıkıyor beni
Sözcüklere anlam yüklemekten eğilmiş boynum
Sözcüklerin ağırlığını sırtlıyorum ben, dizlerim titrerken yoruluyorum
Hiçbir şeyi yapacak gücü bulmuyor içimdeki ben
Yaptığı her şey yanlış olur korkusuyla yeltenmiyor hiçbir şeye denemeden
İçimde sürekli doldurulması güç bir boşluk hissi
hayaller ve düşlerle doluyor
Gerçek ise yüzünü duvarın ardından gösterdiği an yıkılıyor tek tek tüm hepsi yeni bir korku başlıyor
Rüzgarın esişiyle havalandırdığı perde bile ürpertiyor beni
Sürekli bir tedirginlik haliyle gözlerim açık şekilde bekliyorum kötü şeyleri
Gece gözlerimi kapattığımda ise bir hücum başlıyor bana doğru, daldığım şey hayaller değil kabuslarım oluyor sanki