Korkmuyorum Yaşamaktan Şiiri - Ceren Aydın

Korkmuyorum Yaşamaktan…

Hani insanın koşarak evine gelmesi gibi
Ayaklarının kendiliğinden yolu bulması gibi
Bir çocuğun elindeki uçan balona bakan gözleri gibi
Heyecanla, sevinçle, coşkuyla
Eh biraz da düşe kalka
Dedelerimizin deyimiyle;
Tecrübe edinerek
Belki de bedeller ödeyerek
Ama inançla, ümitle, iyilikle
Korkmuyorum yaşamaktan

Yaşamak istediğim gerçek
Varlığını sevmek
Yokluğunu sevmek
İyot kokunu içime çekmek
Dalgaların sesini dinlemek
Güneşin sıcaklığını hissetmek
Seni özlemeyi sevmek
Bu şehirde olmayı
Gökyüzünün altında olmayı sevmek
Seninle yaşamaktan
Seninle yaşlanmaktan korkmuyorum diyebilmek
Evet, korkmuyorum yaşamaktan

Her gün yeni bir bilgi
Ne asıllı, ne de astarlı olmasa da
Yazabilmek,
Evet o muhteşem raksı kelimelerin
Bir o yana bir bu yana
Yazabildiğim kadar ve yazabildiğim sürece özgürüm
Özgür olduğum kadar yazacağım

Yazdıklarım acıtsa da canını
Belki biraz da kendi canımı
Kim ne yapar?
Nereye kadar?
Anladım ki her gün yeniden soyunacağım ateşten gömleğe
Ama durmayacağım
Vazgeçmeyeceğim yazmaktan
Evet, korkmuyorum yaşamaktan
Özgür olduğum kadar yazacağım

Bir sevinç var yüreğimde;
Yaşamaktan korkmuyorum..
Bahçemdeki limon ağacının kokusu
Ellerimle dikip yetiştirdiğim sebzelerim
Akşamları demlediğim bitki çaylarım
Başımı koyduğum yastığım
Hepsi benim için

Ben gelince açıyorsa beyaz sardunyam
Vardır elbet bir sebebi
Korkmuyorsam seni sevmekten
Seviyorsam korkusuzca
O zaman;
Korkmuyorumdur yaşamaktan da.
(03.01.2013/Ada)