Korkmuyorum, karanlığımın koyusundan.
Korkmuyorum, uçamadığım kanatlarımdan.
Mutlu olamıyorum örneğin.
Ve korkmuyorum, kalpsizliğimin sevgisinden.
Anlam katamadığım hayatımın yaşantısındayım.
Baharlar gelse bile, hep kış ortalarındayım.
Savaşamadığım Savaşın cephaneleri omzumda.
Renkli de olsa Dünya, hep karanlıklardayım.
Farklılaşmanın farkında olmadan değişiyor yaşam tarzları,
Dert anlatmaya yetmiyor, onca ozanların çalınan sazları.
Bir anlam içermiyor, kulağımda ki hoş sessizlikler
Unutamıyor, Üşüyor, ve Çok Özlüyorum Güneşli Yazları.
Uyanıyorum, kırılan kalbimin çıkardığı çıtırtılardan
Tükenmelerin sınırındayım, kendime olan zararlarımdan.
Mutlu olamıyorum, duydukça içimdeki anlamlı sesleri
Korkusuzluğu imkânlı kıldım, yaşadığım tüm korkularımdan.
Boğuluyorum, takılı kaldığım ayrıntıların diplerinde.
Dilekler tutuyorum, olmayacağından emin bir hâlde.
Dağılıyorum, toplayanım olmadığını bildiğimden beri.
Çırpındıkça dikenler batıyor, onlarca güllerin içerisinde
Kayıt Tarihi : 1.4.2021 14:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!