Korkmazgil Şiiri - Özcan Kurt

Taş gönüllü gülse, dikeni batar,
Gönlü gülşense, yağı bala katar,
Kokusu güle benzer, içini yakar,
Zehrin tadı, balda, bilinmez imiş,

Mansur, Rumi, Himmet, nice ozanlar,
Pir Abdal çekilmiş, darda bayraktar,
O canlar dökülen sarı yapraklar,
Bir gider, bin geri gelirler imiş..

O dedi: sadık yarim kara toprak,
Ekildik buğday, çekildik un ak ak,
Emrem sırAtı geç evler bırak,
Her can, Veysel gibi göremez imiş,

Tahtın mihmanına, olurum kurban,
Aşkın pınarı, o süzülüp akan,
Mecnun'un gözünden Leyla'ya bakan,
Kadın, erkek, ten, bir bahane imiş,

Tutunduk acıya, kah bal eyledik,
Dost darda iken biz bakıp gülmedik,
Karıncayı kırıp, ayrı görmedik,
Ayıran, insanı sevemez imiş,

Somutu alıp can, soyut itmedik,
Söyledik her şeyi açık eyledik,
Tüneyip kafese harf harf dizildik,
Çalıkuşu halim bilemez imiş.

Özvecan'ım Hüseyin'dim kanayan,
Hasan'dım evimde zehre bulanan,
Aya aşık Şems'di boynu vurulan,
Aşıklar ölmez daim diriler imiş.