Şiirler yetmiyor çoğu zaman.
Rüzgârlara fısıldıyorum.
Martılara anlatıyorum.
Çocuklara bir masal gibi...
Kahraman sanıyorlar ikimizi.
Bilmiyorlar ki; iki deli...
Kıvrılıveriyor pençelerini gösteren kara kedi.
Yosunlara anlatıyorum.
Balıklara...
Korkma unuturlar, senin gibi...
Birden gözlerin yansıyor sulara.
İşte o an, gülüyorum deli deli.
Demiştim; iki deli...
Karadeniz'den biraz daha çılgın.
İstanbuldan biraz daha serseri.
İşte o an, Galatadaki o gece geliyor aklıma.
Birden yağmur bastırmıştı.
Nasıl da sarılmıştık.
Şimdi sen söyle;
Suçlu ben miyim?
Ellerin mi?
Korkma o günkü gibi sevemem seni...
Kayıt Tarihi : 30.5.2017 01:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Seçil Oğuz](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/05/30/korkma-150.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!