Korkarım Şiiri - Güven Tekin

Her zaman, olduğu gibi yine yalnızdım.
Oysa ben,karanlıktan çok korkarım.
Dün gece,yine elektirikler gitti.
İçim ürperdi,kaderim gibi.

Karardı,bir anda heryer.
Ben karanlıktan,çok korkarım.
İçimi ürperten,karanlıktan çok korkarım.
Sevdiklerim bıraktı,beni karanlıkta.

Korkularımı,bile bile beni, yalnız bıraktılar.
Şimdi ben, ne yapacağım,her yer karanlık.
Ben karanlıktan çok korkuyorum.
Beni kim koruyacak şimdi.

Üşüyorum,ayazda kalmış gibi.
Zincire vurulurum, karanlık çökünce.
Üşürüm,sarılacak bir beden bulamadım.
Çünkü ben, karanlıktan çok korkarım.

Hayellerimi, şimdi karanlıktan kim çıkaracak?
Oysa karanlıktan korktuğumu,herkes bilirdi.
Bile bile, beni karanlığın içine itti herkes.
Ben karanlıktan çok korkarım, korkuyorum.

Yokmu elimi tutacak,benim yanımda olcak kimse.
Beni korkularımlamı, bırakacaksınız.
Korkuyorum,bırakmayın beni korkuyorum.
Ben karanlıktan,çok korkuyorum.