Korkar İnsanoğlu Şiiri - Huban Asena Özkan

Hepimizin kendisiyle çeliştiği durumlar olmuştur. Yaşadıkları ile hayalleri arasında çeliştiği zamanlar. Böyle durumlarda hep bir kaosun ortasında bulur insan kendini. Bazen saçma sapan davranır. Görünen ile hayalleri öyle farklıdır ki, o hayallerini gördüklerine uyarlamaya, bir nebzede olsa onu yaşamaya çalışır.
BİLİR ASLINDA İNSANOĞLU;
Bilir ulaşamayacağını fakat ulaşmasa da ona dokunabilmeye çalışmak hissi bile mutlu eder kişiyi. Doğruyu söylemek gerekirse mutlu da değildir aslında. Kendini kandırıyordur, düş dünyasında. Ara ara gerçekler bir tokat gibi çarpsa da yüzüne, aldığı darbeye aldırmıyor yine bildiğini okuyordur.
DEDİM YA KENDİNİ KANDIRIYOR;
Oysa görmek istediği, yaşama uyguladığı hayalleridir, düşleridir. Çaresizdir bir anlamda. Sorunu bilir, çözümü de bilir fakat bir türlü uygulamaz. Daha doğrusu uygulamak istemez.
KORKAR İNSANOĞLU;
Kendine kurduğu mutluluk oyunun bozulmasından korkar. Bu oyunu kendi yazmıştır. Başrol de kendisidir, yönetmende. İzleyende kendisidir, alkışlayan da. Diğerleri figürandır hep. Gelir geçer bu sahneden. Asla kapanmasını istemez o perdenin. Çözüm kapatmaktır oysa. Hiç istemez gelmesin o dramatik replikler.
KANDIRIR İNSANOĞLU KENDİNİ;
Sonunu bile bile ateşle oynar deyim yerindeyse. Kaçıncı yanıştır bu oysa sayısını unuttuğu.
YİNEDE YÜRÜR İNSANOĞLU;
Bile bile, isteye isteye ateşin üzerine yürür insanoğlu. Ve sonunda elinde bir avuç gözyaşı, birkaç güzel anı kalana dek yürür. Taki kendi kendine kurduğu oyunda acı sonu görene, yüreği acıyana dek. Daha doğrusu kendi ipini çekene dek.

HUBAN ASENA ÖZKAN