Korkakmıyım,Çaresiz mi? Şiiri - Elife Eser

Sen, ilk baharda açmış bir güldün
Bense karanlık yolllardan geçmiş
Yüreğinde tarifsiz acıları olan
Serseri bir rüzgar.
Sen bana karşı olan kayıtsızlığını
Seni sevmeyişimden sanıyordun
Oysa bilmiyordun
Sevgisizlikten degildi bu kayıtsızlık,
Ben aslında korkuyordum.
Korkuyordum çünkü ne acılardan geçmiş,
Ne tarifsiz hüzünler yaşamıştım.
Oysaki sen daha çok gençtin,
Benim gibi sert bir rüzgarla baş edemezdin.
Yüreğin bir serçenin yüreği gibi ürkekti
Açmamış tomurcukların vardı
Onları hoyratça dağıtabilirdim.
Senin gibi yemyeşil fidanın dallarını karabilir
Ruhunda tarifisz yaralar açabilirdim.
Oysa ne kadar isterdim
Seninle bir ilk bahar yağmurunda ıslanmayı
Yada yağmur sonrası toprak kokuları içinde dolaşmayı.
İstemek yetmiyor
Çok çaresizim.
Sevgi yetmiyor aramızdaki yılları silmeye
Ama yinede ben gözlerinde kayboluyorum
Sana sayısız kez 'seni seviyorum' diyorum.
Defalarca sana olan özlemimi anlatıyorum.
Saatlerce oturup seninle sohbet ediyorum.
Sen bunların hiç birini duymuyorsun
Çünkü ben bunları sessizce içimde yaşıyorum.
Ve yüreğim çaresizlikler içinde sessizce çırpınıyor...