Korkaklari degil Şiiri - Murat Ülkü

Korkaklar değil, kalbi yananları sevin,
Yere düşseniz dahi elinizden tutan,
Göz göze geldiğinde yürekten titremeyeni,
Omuzda dağ gibi sağlam duranları sevin.
Uğruna çaba gösteren, sözünden dönmeyeni,
Andını namus bilip yolları bekleyeni.

Cesaret bir kılıçtır; düşman bile yücedir,
Sırtınızdan vurmaz, dövüşür aydın gündüzcedir.
Dost olur, hasım olur, mertliğiyle anılırlar,
Eğilmez başları, zaferle taçlanırlar.
Ondan korku değil, yalnızca saygı doğar,
Ateşiyle parlar, kendi külüyle soğur.

Lakin o korkak, kuytu köşelerde saklıdır,
Yüreğinde zehir, zihninde hainlik aklı.
En ufak rüzgârda ilk o fırtına olur,
Gözünüzün içine baka baka sizi vurur.
Ondan ne dost olur, ne sırdaş, ne yoldaş,
Gölgelerden çıkar, sırtınıza hançer fırlatır.

İhanet, insanla doğmuş en eski yaradır,
Ateşten gömlek, sonu gelmeyen bir karadır.
Korkaklık maskesi altında sinsice büyür,
Sadık bir güvene edilen en büyük küfür.
Sevgiyi, sadakati tanımayan ruhlar,
Yapılmayacak yoktur, çünkü ihanetle yoğrulurlar.

Siz o cesur ruhun izini sürmeye bakın,
Gözünüzü değil, yüreğinizi sevindirin.
Korkaklık bir vebadır, bulaşır tüm canlara,
Düşmanınız bile olsun, mert olsun, anla.
Değer veren elin sıcaklığını bulun,
Ömrünüzü bir kahraman gibi yaşayın, durun.

Zira korku, ruhun en ağır prangasıdır,
Bir masumiyeti bin acıya bağlar.
Korkak; sevmeyi bilmez, hep kuytuda saklanır,
Her güzel başlangıcı bir anda dağlar.
Bir gölge gibi peşinizde gezer durur,
Sizi değil, kendi güvensizliğini korur.

Ve ihanet; yıkılan bir şehrin o son çığlığıdır,
Ardında yalnızca enkaz ve pişmanlık kalır.
O cesur sevgiye vurulan bir darbedir bu veda,
Geriye dönüşü olmayan, acınası bir bela.
Yine de ayakta durun, eğmeyin başınızı sakın,
Cesaretle sarın yüreğinizdeki en derin yaranızı.

Unutmayın; bu hayat bir seçim yeridir,
Ya cesur seversin, ya korkak ihanet eder.
Hayatınızın destanını yazan kalem sizde durur,
Hainleri değil, kahramanları seçin işte, size bu buyrulur!
Ateşle yananları, hakkını vereni sevin.
O dağ gibi duranları, gönlünüzde dev edin.