Zifiri karanlık 'aydın'larımız
Evvelemir Bismillah'tan korkarlar.
Ve 'çağdaş yaşamcı' kadınlarımız
Gusül, abdest, Kıblegâh'tan korkarlar.
Milliyet'siz... rûy-i zemin ülkesi
Kimi Lenin, kimi Mao halkası
İnkârcılık devrimcinin ilkesi
Lâilâhe İllallah'tan korkarlar.
Patronun belinde silahtır basın
İnsandır demeyin, umudu kesin
Yönetmeni öküz, yazarı tosun
Uyuturlar, intibahtan korkarlar.
Adı 'sanatçı'ya çıkan her şebek
Yolda göğüs açar, sahnede göbek
Ki bunca yarasa, baykuş, köstebek
Hem ışıktan, hem sabahtan korkarlar.
Siyasette yalan satmak huyları
Boya sürmek, çamur atmak huyları
Her nesneye yalan katmak huyları
İstikrardan, inşirahtan korkarlar.
Saçma sapan yorumlarlar çağları
ölülerden medet umar sağları
Kırdılar geçmişle olan bağları
Tarihteki padişahtan korkarlar.
Hiçbir küfrü bırakmazlar kazaya
Mabetleri çevirirler müzeye
Hayrandırlar doğu, batı, kuzeye
Geri kalan tek cenahtan korkarlar.
Büyükler tanırız, yüz okka beden
Fikrî sıkletleri sıfırdır, neden?
Aslı nedir, öğrenmeden bilmeden
Hoş kelamdan, has mizahtan korkarlar.
Doğru dürüst bir hâlleri bulunmaz
İhanette ihmalleri bulunmaz
Kalleşlikte emsalleri bulunmaz
Mertlik denen bir silahtan korkarlar.
Kiralıktır beyinleri, kıçları
Dışlarından daha kirli içleri
Zina yapar çoğaltırlar piçleri
Aileden ve nikâhtan korkarlar.
Kimi devrim, kimi koltuk yobazı
Kimi ilim, kimi hukuk yobazı
Kimi antik çağın moruk yobazı
Hak ehlinden, hayırhah'tan korkarlar.
Hem korkaklar, hem şirretler velhasıl
Günlük yalan yumurtlarlar ki, nasıl!
Bu günlük burada bitti bu fasıl
Tüm eğriler doğru rah'tan korkarlar...
24 Kasım 1996(Yasaklı Rüyalar)
Abdurrahim KarakoçKayıt Tarihi : 20.3.2008 11:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Üstadım Abdurrahim Karakoç
Üstadım Abdurrahim Karakoç
Kahramanmaraşt’a Elbistan yurdun
Hazinenden bir kapıda bana aç
Sen gönülden geçip kalbe taht kurdun
Bülbül oldun seherlerde seslendin
Güzel kelâmlarla manen beslendin
Akife’mi Yunus’a mı yaslandın
Gönüller fethedip murada erdin
Âlem sana hayran kaşına değil
Şiirle düşen gözyaşına değil
Sana sultan derler boşuna değil
Şairsin şiire bir ömür verdin
Hem okudun hem ders verdin gelene
Ne ikazlar ettin nasip alana
Bir güneşsin değerini bilene
Senden ilham aldık iyi ki vardın
Keşke seni tanısaydım ezelden
Hep duyardım türkülerden gazelden
Dedim lokman bir name yaz tez elden
Allah nasip etti üstadı gördüm
Üstadım, Lokman’ım nettim neyledim
Haddim olmayarak bir naz eyledim
Mübalaga değil ben az söyledim
Gördüğüm rüyayı hayıra yordum
Lokman Bal’ım ilkeliyim davamda
Hayır kelâm sözlerimde duamda
Doktorum sen ilâcımda devamda
Üstadım Aburrahim Karakoç
11.04.2008-cuma-
Lokman Bal
SOLCU OLSAYDI YAŞAYAN EN BÜYÜK ŞAİR ÜNVANINI ALIR,HER GÜN BİR YERDE BİR PLAKET ÖDÜL ALIRDI.
O BİZİM GÖNLÜMÜZDE EN BÜYÜK ÖDÜLÜ ALIYOR.
VERMEYENLER UTANSIN.
İhanette ihmalleri bulunmaz
Kalleşlikte emsalleri bulunmaz
Mertlik denen bir silahtan korkarlar.
üstadım 1975 hayati vasfi ağabeyle birlikte size bulgur pilavı pişirmiştim mithatpaşa caddesi 56/6 da
ah üstadım ah hiznette kusurum olduysa hakkınızı helal ediniz Tevfik Tükenmez
TÜM YORUMLAR (14)