050120 Şiiri - Kenan Kaya 2

Korkuyoruz,

İçimizde büyüyenlerden.

Evlerden, sokaklardan, mahallelerden, otobüs duraklarından.

Yıkılmaktan,

Düşmekten,

Düşüp düşüp vazgeçememekten.

Kış yağmurlarından,

Çatı katlarından

Gelen inlemelerden

Deniz gelgitlerinden

Sahile vuramayan dalgaların acizliğinden

Özlemden,

Sevgiden,

Emekten,

Bir ele sarılıp bırakmama isteğinden.

Durmadan ellerimizi, ayaklarımızı tırmalayan karıncalardan

Hep korkuyoruz.

Aylardan ocaksa

Kar yağıyorsa gönlümüzün en ücra köşesine

Pencerelerimiz, perdelerimiz ayazda açılıyorsa

Ve durmadan

Terleyen ellerimiz varıyorsa

sahipsiz, narin yüreklere

Ağlamaktan, göz yaşından sellere karışmışız, naçar.

Bir beklemeye talipken ömrümüz,

Aradığımızı bulmaktan

korkuyoruz...