Körfezde Akşam Şiiri - Muharrem Öztürk

Hasret dudaklarımdan,
Hasret gözlerimden döküldü körfeze.
Martılar uçtu sahilden,
Yalnız ve kimsesiz martılar.
Kadifekale’den bir ışık sütunu yükseldi.
Vesonra sensizliğime ağlayıp,
Yine sensiz düştü denize.
Gözler özlemine çevrildi bu gün.
Haykırışlar boğazımda düğümlendi.
Körfezde güneşin doğduğu gece,
Aklıma oturup ağlamak geldi.
Yakamozlar var şimdi İzmir körfezinde,
Sensiz akşamın yarattığı,
Ve kimsesizliğe hıçkıran martılar var.
Denizin ölümsüzlüğüne susadığı.
Denizde insan sensizüç defa ölür.
Her seferinde mehtap,
Ya sensiz denize gömülür,
Ya da...
Seninle yakamozlara bürünür.