Zennehar Yılmaz - Körebe Oynuyorum Şiiri ...

Pas tutmuş isli kalbimin duvarları Gölgesizliğe mahkûmum bedenimde kayıbım Adımlar atamıyorum takipsiz gölgeler görünmez Güneşsiz ışıksız dünyam kaçıştayım Gidilecek unuttuklarımı hatırlatacak Kayıplarımı bulacak izini bırakmadığın Yer kaldı mı teninin değmediği duvar Yol kaldı mı ayaklarına tozunu kondurmadığın Bakmaktan korkuyorum ufuklara Bakamıyorum körebe oynuyorum Görmekten korktuğumdan kapıyorum Gözlerim yaş dökmekten nursuz kaldı Şimdi bir adım atsam ardıma Tozun değer diye korkulardayım Çiçeklere dokunamıyorum kokunu duyarım Açan her çiçek sanki önce sana dokunur sonra doğaya