Kördür Yüreğim Şiiri - Şiwan Ali Yılmazdağ

Kördür Yüreğim

Senden uzakta yaşamak, arzu kelebeğimi öldürdü ,
Aşk şarabını seninle aynı kadehte içmişken .
Bu çirkin günleri gam dolu karanlık örtmüş boğuk sis ,
Bir bakışın uğruna ruhum içinde kayboldu .
*
Gecenin karanlığında kaldım umudumu çıramı sündürdün ,
Ellerim sana dokunamadığı için ruhumdaki melodilere küstü .
Şimdi yaralı sinemi deştin sorarım neden bu kadar acıtırsın içimi ,
Gece karanlığında atarım kör adımlarımı gölgenin peşine düştüm .
*
Yoktur bir el tutsun elimi çıkartsın bu sensizlik mezarından gönder dideni ,
Yoktur bir güzel bu taş kafamı yumuşak kalıbında okşayarak avutsun .
Yorgunluğumu kucağında sıcak bir uykuya dönüştürsün orada gözlerim kalsın .
Yoktur karanlıkta iki göz yolumu aydınlatsın yolunda .
*
Yoktur bir güzel nazla kurumuş ruhumu okşasın yeşertsin kendisini içinde orada kalsın ,
Alırsan şu gözlerimdeki hasreti ağlayan bir bebek gibi susarım ,
Sessizce ağlayan yüreğimden başka hiçbir ses gelmiyor hiçbir yerden ,
Ne bir kanatın sesi nede bir meltem rüzgârı bu nasıl bir yalnızlık baharı ..

Şiwan Ali Yilmazdağ