Kördüğüm Uyanış Şiiri - Afşin Dualı

Ey insan;
Yürüdüğün yollar sanki birer kördüğüm
Sırtında ağır bir yük, her gün gördüğüm
Adım atmak zor, yer çekimi mi suçlu?
Yoksa ruhundaki o boşluk mu güçlü?

Zihninin kıvrımlarında saklı o sert duvar
Düşüncelerine çarpar, her yeri yaralar
Dışarıda arama, asıl engel içerde
Hapsolmuşsun o taşlaşmış, soğuk siperde
​
At o taşları yolundan, fırlat karanlığa!
Kalbindeki o ağırlığı bırak boşluğa
Temizle hayatını, söküp at kökünden
Güzellik doğsun ruhunun en derin yerinden!
​
İnsan dediğin, kendi hapishanesini ördü
Gözlerini kapat, sadece taşları gördü
Uyan artık bu uykudan, kır o zinciri
Güzellik bekliyor, sil artık o kiri!
​
Yolun açık, yükün hafif
Taşlar dökülü, sesin naif
Şimdi özgürsün, önünde dünya senin
Gerçek sensin, bu yol senin...