Kördüğüm Gibi Şiiri - Mülkiye Eranıl

Zevcelerine karşı,
Sevgi dolu Peygamber.
Üzerine titrer
İncinmesinler ister.

Azıcık mahzun olup,
Ağladılarsa eğer,
Hemen teselli eder,
Gözyaşlarını siler.

Sevgili Peygamberimiz’e,
Sorar Aişe Validemiz:
“Beni seviyor musun
Ey Allah’ın Resulü? ”
‘Tabi Seviyorum’ der,
Çünkü gözümün nuru.

Beni nasıl, ne kadar?
Seviyorsun Ey Nebi?
Severim ey Aişe:
Seni Kördüğüm gibi.

Bir zaman sonra,
Sorar yine güzel eşine:
Kördüğüm ne alemde,
Ey Allah’ın Habib’i?
İlk günkü gibi ya Aişe.
Buyurur Yüce Nebi.

Kördüğüm ki gönüller,
Çözülmemek üzere.
Bağlanmıştı sarsılmaz.
Derin bir muhabbetle.