Kördüğüm Şiiri - Murat Kılıç 2

Geceleri gündüzleri karıştırmak yazık şey.
Hüzünleri katmak hep hayata, kahretmek…
Bir kördüğümü çözmeye çalışırken,
Bilinmez uçurumlara sürüklenmek…
Tüm baharları koynumda saklamışken,
Hiç bilmeden seni bende yitirmek…
Ne kahreden bir yangındır bilir misin?
Gurbetini içerimde büyütmek.

Yine bir kördüğüm.
Yine bir yalanın içindeyim.
Kollarım sarılamamaktan yorgun.
Bilinmez bir kederin eşiğindeyim.
Uyumadan avuntulara sarılarak,
Yaşayabilmenin derdindeyim.

Acılarım var benim.
Nice yaralardan devşirilmiş.
Göz yaşlarım var.
Bir ormanı saran yapraklar gibi.
Mevsimsiz soluyorum ve çaresizce,
Avuntusuzluğun hüznüyle yaşayıp,
Günden güne ölüyorum,
Kuruyan topraklar gibi.

Gün bitti yine yüzüm kederli.
Unutulmuş hüviyetimle bir köşede oturuyorum.
Bir sorgu çemberinin tam ortasında,
Günden güne çürüyorum.