Kördüğüm Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Konular buraya geldiyse
Giymişik ateşten gömleği
Bu nasıl bir kördüğüm

Şehrin ışıkları kur yapıyorken her yöne
Döne döne dolaşan çığırtkan Martı’lar
Ve iyot kokusu-deniz yorgun mu ne bu aralar
Yaşam ağır basıyor her ne olsa da

Oysa ayrılıklar da tutuklanmalıydı
Kördüğümden korkan kim deme -tövbe de dilim
Sanıyorduk ki
Ne kadar dolaşık olsa da çözebilirdik hayat
Hayat yumağını

Ya sen iki satır yazmayı çok görüyorsan bana
Yüzün mimiklerin beden dilin kilitliyse
Ahh sen var mı sanıyorsun
Benim kırk kapıyı açan anahtarlarım mı var sanıyorsun
Daha çocukluğumda ilk gençliğimde
Hayallerimle birlikte düştüğümüz kuyu dibinde

Ne gizliyorsun
Kıyıda köşede kalmış bayatlamış duygularımızla
Gözden düşmüş düşler salıncağında
Bir ileri bir geri- bir o yana bir bu yana
Dünden bu güne
Gidip geliyorsa zihnim de
İlaçlamanın zamanı gelmiştir

Zehire karşı zehir panzehir
Hep ötelenmiş ertelenmiş aşklar hayatlar ki
Edilmişse tehir - bir müntehir şiire asılmış kalmışlığımızla
Belli ki son tren gideli çok olmuştur

Merhabalar üretmiştim oysa içimde günaydınlar
Visale ermiş aşk’lar

Göründü ahh ipin ucu ki aşikar
Kırıklarla kırgınlıklarla dolu karnem elimde duam dilimde
Bekliyorum sıramı

Yüksel Nimet Apel
26/Şubat/2016/Cuma/Bodrum