Çocuktum ben,
Aynı suların farklı yerlerde kıyıya vurduğu sesin tonunun netliği kadar bir çocuktum
İçimde yaşamın bana dayattığı acınası bir merhametle beslenen bir çocuktum bir de
Kahramanlarının her birinde iyiliğin ötesine geçen bir sürecin evladıydım hem de
Vardı buhranımın dumanı çocuk yaşta içime çekilen
Buzlar gibi eriyordum biliyordum ilk uğradığım darbede
Harabe evimin içinde yaşadığım lüküs bir sevginin bağlılığında sarılıyordum açılan kartlara
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta