Kör Sövalyeler Şiiri - Sabahittin Kurtoglu

kör şövalyeler

bu son sahil güneşten öte
rüzgar yırtılmış turanç gökyüzünde
yüreğimden ezgiler düşüyor
kötürüm gecelerime

ucuz kahramanlıkların tiyatrosundayım
suflörsüz bir oyun başlıyor sessizce
siyah kaçak kadifeden perde
iniyor ürkek ve titrek nefeslerle
saklıyorlar izleyiciden yüzlerini oyuncular nedense
korkaklıktır aslında bu bence
``bir hışımla geldi geçti peh peh peh``
dercesine hepsi kaptırmış kendini bukalemun rolüne
yönetmense timsah gözyaşları ile gülercesine
yeni oyunlar hazırlıyor korsan gözlükleriyle
bir eliyle de yağlı urgan örüyor çocukların geleceğine
ve...
ben çağırdım poseidonu zeusu
kör şövalyelerin vampir kılıçları
kitreye yatırılmış pamuktan gemileri kesince
bir bir düşüyor kar taneleri kan renginde
ölüme davet çıkaran füzelerin açtığı delikten
ana rahmine sığınan sabilerin üzerine
ve...
doğa direniyor
geri gönderiyor
buhar buhar geldiği yere
ve...
sirenler çaldı
yıldızlar mavi yaldızlarla karartıldı
güneş buzullarla sıvandı
doğa gazaba geldi haykırdı
dokunmayın gözbebeklerime
ve...
bir çocuk ağlıyor
evrenin orta yerinde
bir eli anasının yarım kalan eteklerinde
kan fışkırıyor topraktan petrol yerine
salyalanmış ağızlardan
köpek dişleri gözüküyor
korkuyor çocuk acıkıyor da
sarılıyor
anasının katili şarapnelli memesine

Güney Kültür ve Sanat dergisinin 27. sayisinda yayimlandi.

sabahittin kurtoğlu /