Günün bitimi ve
akşamın doğuşu,
aradaki boşluk
bir günün yok oluşu.
Biten günle beraber,
elde edilemeyen tatlar,
ömürden bir gün daha
bittiğini hatırlatır bana
kör saatler.
Kentin ışıkları usul usul canlanır,
hava kızıllaşır, kararır,
insanlar telaşlanır,
akşam ezanı hızlı hızlı okunur.
Bir şeyler akıp gider yorgun yüreğimden.
Ruhum boşalır,
ışıklar dinlenmeye çekilene kadar
içimdeki balık çırpınır, çırpınır.
Bir müddet sonra sakinleşirim.
Fırtınam biter,
sabaha merhaba diyene dek
uyuşurum, donup kalırım,
bir günü daha
yitirdiğimi sanırım.
Kayıt Tarihi : 14.1.2007 18:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Akif Tiryaki](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/14/kor-saatler-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!