Kör rüyalarda kör döğüşü

— sensiz rüyalarımın korkunç kahramanı, yani bana karşı ben…

her gece gördüğüm ve basamaklarınızda kördüğüm olup seviştiğim
korkulu rüyalarımda karabasanlarım benim, karanlık merdivenlerim
bu son geceniz, yarın hiçbiriniz, yalnızlığımı fırsat bilemeyeceksiniz
basamaklarınız ve karanlık yani siz, hurda fiyatına terk edileceksiniz
bundan sonra sadece ve her gece, ancak dalgalı bir deniz perisi gibi
tarifsiz büyüsüyle mavi bir rüzgar olup, içeriye öyle girebileceksiniz.

(bir iş makinesi kadar demir ve ağırım, moloz ve toz bulutuyum….)

*
— düşünmem ki duasız gelen bulutlar, yağmurla dolarsa aniden…

sen benim çöl kumunda kaktüsüm, kardelenimsin kar kristallerinde
yani gecelerimin cibinlik örtüleri, yıldızı bol bütün mevsimlerimde
renginden sarhoş çiçek kokusu ve sırılsıklam tutkusun çoğu zaman
ve yarının duvarlarına yazılı gece ifadesi, uyanılmayacak rüyalardan
ama ya birden serin bir esinti gelirse, perdelerimin dalgalanması gibi
inan o an hiç ürpermem ve korkum, ne buluttan olur ne rüzgardan.

(bütün rüya kapılarını açmak için yeniden, şelale olup akıyorum….)

*
—işte o zaman bir damla yaş kaçar gecemin gözüne, kör olurum…

yosunlarını, mavilerini ve dalgalarını da kaybederse eğer denizler
kopar ani bir kıyamet ki, rüyalarımın umutsuz sensizliğine benzer
bilmiyorum sonra nasıl bir gece çizer ve beklerim geleceksin diye
ve nasıl bakarım kör karanlığıma ve yıktığım merdivenlerin yüzüne
anlamak istemesem de bu rüyada, görecek başka bir şey yok gibi
galiba doğrusu vazgeçip gecelerden, beklemek seni gündüz gözüyle.

(ve gecede ben varım, rüyasız bir sıkıntı olup yüreğime doluyorum…)