Kor olsa Şiiri - Fatih Taşkın 2

Hayat mı kor, yoksa kalbin mi yangın yeri ?
Nasıl oldu bir kıvılcım yaktı kül etti?
Aşık olan kaçar mı yangından?
Seninle bu gönül daldan, yapraktan.

Senin adın gün olsa,
Gün hangi rengi senden alsa?
Güneşe tapanlar bıraksalar imanı,
Senin adınla bulsalar gerçek ilahı.

Bir elimde ay, diğerinde güneş olsa,
Rabbim hangisi kalsın diye sorsa
Kahve gözlerini göreceğim güneşi seçerdim
Ay’ıda huzurunda secde etmesini isterdim

Çiçekler çok sade ve masum
Bakışların bir o kadar hançer ve mahsun
Gamzelerin bana hayat hazzı verir
Tenin dünyada cenneti âlâ tadı hissettirir

Göğsümdeki ejderhayı yağmurlarla söndürdüm
Gözlerimle en tehlikeli uçurumlarda süründüm
Gamzeler ki bir parçadır sendeki ateşin
Bana verdiğin en sıcak sevginin

Bir silah yap gözlerinden
Ateş değil füsun fışkırsın en derinlerden
Umayım! Hasretim yedi yıla yaklaştı
Sana özlemim hep taze bahardı

Sana hasretim, kavuşmayla da sönmez!
Durmaz! susmaz! boyun eğmez!
Hasretim beş vakittir, öyle bir vakitle geçmez!
Özlemle ölmek belki hoştu,
Dünya’yı seninle beklemek Ukbandan daha hoştu.

Cebrail sırretmiş, arada perde olmuş
Senin cemalini iblis kıskanmış, cennetten kovulmuş
Bu nasıl toprak demiş ateşinden utanmış
Benim sana aşkımla cehennem ateşi soğumuş

Vur beni gözlerinle, gönlüm yıkılsın
Gözler ki senin en acımasız silahın
Bırak dünya sular altında kalsın
Cehennem yandığı günden utansın.

En sevdiğim kadın, Umayıma..