Kör kuyuların meleksiz peygamberi

Soruyorsan günlerden yine bir bahar
Bir mayıs gecesi
senden ıssız yatağımda
Saçlarının kokusuna hasret yastığıma
sarılıyorsam sanki senmiş gibi
Öylece sersefil yatıyorsam aşkından
Ve sayıklıyorsam adını fütursuzca
Hatırlıyorsam henüz yaşanmadık anılarımızı
Elbette yaşamak olacaktır tek dileğim

Hüzün kokması gerekirken hayatımın
Umutlandırması gerekirken açan çiçeğin
Duyurmam gerekirken eşe dosta adını
Derin bi karanlık oluyorum
Tanrı'ya edilen cevapsız dualar misali
Şu ümidin ayında
Koşarken çocuklar kaldırımlarda
Biterken mor sümbüller tarlalarda
Yeniden doğarken doğa

Ben,
Aydınlıktan bihaber kuyumda
Gelmeyecek meleğimi diliyorum Tanrı'dan
Gelmeyecek diyorum zira
Ne vakit bir temmuz akşamı
Ne de ben kör kuyuların meleksiz peygamberiyim
Ben,Sanki yapayalnız yabani bir otum da
Yerinde sayıyor böylece bütün varlığım
Bana akarsulardan nehirlerden bahsediyorlar
Ümit dolar sanıyorlar içimi bilince nerede bittiğini

Bilsem neye yarar ki tüm kainatı
Ne işime yarar bir rüzgar seni bana getirmiyorsa
Atmıyorsa kalbim kalbinin üzerinde
Değmiyorsa tenin tenime
Görmüyorsam gözlerini gözlerimde
Olmuyorsa nefesin nefesim
Bu mudur ödülü yıllar yılı şiirlerimin
Değil midir adına yaşamak ruhumun tek vazifesi?
Son kez mi dolar hüzünle bi bahar güncesi