Köklerini toprakta unutan baharlara
Diyorsa da nergis navruz
Yavaslayan adimlarla kani kaynayip külde isinan
Günden günesten kalmis kirintilari süzüp demleyen carki devran
Yan koltuklarda püfür püfür kanatlari dört bir yana acik rüzgarin
Ses ve görüntü ayarlariyla oynanmis
Arilar
Yetismeyen günün geceye kisa geldigine kanaatle
Kuyuya ip sallamisken tam zaman
Kuryeler haritasi bozulmus hayatin sehirlerini mühürlüyor
Disardakiler icerdekilere dehsetli bakislarla yerden yukardan
Kimde ne kadar insan kaldiyi yoklayip ölcüyor yüksek tansiyon
Paldur kütür dolanip dönerek,
Baskalari cömcelesin diye degil elbet
Yumurtalarini tavuklar ve ballarini arilar
Haydi bugün sahanda bir lokmalik insan sevgisi vardi
Yarinsa uca kaca ucurum derinligini yoklayarak
Duyuldugu yerden kaybolup gidiyor sanki
Haykirip kükreyen sahipsiz yanki
Ocak / 21
Kayıt Tarihi : 19.1.2022 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!